ژوزه مورینیو دوباره در این کار است، مردم، اما تیم رم او اگر بخواهد در پایان فصل 2022/23 افتخار قارهای را کسب کند، باید بر سرمربی نهایی لیگ اروپا غلبه کند.
پیروزی در افتتاحیه لیگ کنفرانس اروپا باعث شد رم به طور خودکار به لیگ اروپا این فصل صعود کند و پیروزی در چهارشنبه شب با توجه به سقوط داخلی آنها بسیار مهم است.
جالوروسی به روش معمولی به رهبری ژوزه راه خود را از بین برده اند تا به رویداد نمایشی رقابت برسند و انتظار می رود که در فینال که برنده شش بار سویا در انتظارش است، جنگ فرسایشی رخ دهد.
خوزه لوئیس مندیلیبار فصلی را که برای اندلسی ها بد به نظر می رسید نجات داد. خطر سقوط زمانی بسیار واقعی بود، اما مندیلیبار سویا را تا سطح میانی جدول لالیگا هدایت کرد و در عین حال به آنها کمک کرد تا فراتر از منچستریونایتد و یوونتوس به فینال دیگری در لیگ اروپا برسند.
در اینجا رکورد رودرروی دو فینالیست به نظر می رسد.
رم و سویا تنها یک بار در رقابت های رقابتی با یکدیگر روبرو شده اند. دو طرف در مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ اروپا در فصل 2019/20 با شیوع کووید به مصاف هم رفتند که پس از از سرگیری فصل، تمامی مسابقات حذفی در یک بازی در آلمان انجام شد.
سویا با گلهای سرخیو رگیلون و یوسف انسیری مقابل رومیهای پائولو فونسکا پیروز شد و با نتیجه 2-0 پیروز شد. جانلوکا مانچینی که در این فصل برای ایتالیایی ها تحت تاثیر قرار گرفته است، اواخر وقت اخراج شد.
سه رویارویی دیگر آنها همگی در بازی های دوستانه پیش فصل اخیر انجام شده است. آنها از سال 2015 سه بازی تابستانی را انجام داده اند و اولین آنها یک طوفان مطلق بود. رم با نتیجه 6-4 پیروز شد و ادین ژکو، محمد صلاح و فرانچسکو توتی همگی در جدول گلزنی قرار گرفتند.
سویا در دومین دیدار خود دو سال بعد در سال 2017 پیروز شد. ژکو یک بار دیگر برای رم گلزنی کرد، اما ضربه او پس از اینکه سرجیو اسکودرو و نولیتو باعث برتری 2-0 تیم اسپانیایی شدند، تنها یک تسلیت بود. آخرین دیدار بدون گل به پایان رسید.
تاریخچه رم با باشگاه های اسپانیایی به فصل 1962/63 برمی گردد، زمانی که آنها در مرحله یک شانزدهم نهایی جام نمایشگاه بین شهرها با رئال ساراگوسا روبرو شدند. والنسیا اما در مجموع 3-1 پیروز شد.
به طور کلی، رم 39 بازی رقابتی را در برابر حریفان اسپانیایی در رقابتهای مختلف یوفا و در برابر تعداد زیادی از باشگاهها انجام داده است. جالوروسی چندین بار با غول های ال کلاسیکو بارسلونا و رئال مادرید و همچنین اتلتیکو مادرید، ویارئال و رئال بتیس روبرو شده اند.
مسابقات
برنده می شود
قرعه کشی می کند
تلفات
اهداف
41
13
6
22
45-65
آنها از زمان شکست مقابل والنسیا هرگز با یک تیم اسپانیایی در رقابتهای یوفا فراتر از مرحله یک چهارم نهایی روبرو نشدهاند و رکورد آنها در برابر اسپانیاییها باعث میشود که خوانش تلخی داشته باشیم. رم از 41 بازی خود فقط 13 برد و 22 شکست داشته است.
با این حال، آخرین پیروزی آنها مقابل حریفان لالیگا، مسلماً خاطره انگیزترین آنها بود. بارسلونا در بازی برگشت مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با نتیجه 4-1 پیش افتاد، اما بازگشت الهامبخش رومی که توسط “خدای یونان” کوستاس مانولاس تکمیل شد، به معنای پیشرفت جالوروسی در گلهای خارج از خانه بود.
سویا با شکست اینتر در فینال لیگ اروپا 2019/20 قهرمان شد / Pool/Getty Images
اولین رویارویی سویا در برابر حریف سری آ به تازگی در سال 2005 انجام شد، زیرا آنها در مرحله یک هشتم نهایی جام یوفا به مصاف پارما رفتند. یک رقابت فشرده تنها با یک گل قطعی شد و این ایتالیایی ها بودند که پیشرفت کردند.
سویا در طول این سال ها مقابل باشگاه های ایتالیایی عملکرد بسیار خوبی داشته است و نیمی از 14 بازی خود را برده است. آنها تیم هایی مانند فیورنتینا، لاتزیو و رم را به راحتی شکست دادند، اما مهم ترین پیروزی آنها در فینال لیگ اروپا 2020 برابر اینتر آنتونیو کونته بود.
نراتزوری های کونته برای حضور در این مسابقه مورد علاقه قرار گرفتند، اما سویا در رقابتی که بیش از همه دوستش دارند، جادوی وودوی خود را انجام داد تا با نتیجه 3-2 پیروز شود.
با نزدیک شدن به تقویم NFL در ماه های می و ژوئن، بازیکنان در حال بستن کلاه ایمنی خود برای شرکت در OTA و مینی کمپ هستند. اگرچه تمرینات با تی شرت و شورت تفاوت زیادی با جلسات تمرینی شدید با تکان دادن پدها دارد، اما تمرینات سازماندهی شده به بازیکنان و مربیان اجازه می دهد تا تکنیک ها و طرح های مختلفی را برای آماده شدن برای فصل آزمایش کنند.
با توجه به اینکه توسعه بازیکن به عنوان هدف اصلی هر تیم در طول تابستان تلقی می شود، زمان عالی برای بررسی بازیکنانی است که باید در OTA و مینی کمپ در ماه آینده بدرخشند. بازیکنانی که باید تماشا کنید:
جردن لاو، QB، گرین بی پکرز
پس از اینکه لاو صبورانه منتظر بود تا نوبت خود را برای جانشینی آرون راجرز به عنوان کوارتربک فرنچایز پکرز بگیرد، دنیای فوتبال این فرصت را خواهد داشت که ببیند آیا او ارزش این انتظار را داشت یا نه. اگرچه این بازیکن حرفه ای سال چهارم به طور پیوسته در طول دوران تصدی خود پیشرفت کرده است، اما استاندارد برای بازی کوارتربک در گرین بی پس از تماشای مردان جلیقه طلایی (برت فاور و راجرز) که در این موقعیت در 30 سال گذشته پیشرفت می کنند، بالا است.
از آنجایی که شکاکان میپرسند که عشق میتواند در تایتلتاون استاندارد بازی کند یا خیر، اولین شروع کننده میتواند اعتماد به نفس خود را با اجرای خوب در جلسات OTA و مینیکمپ افزایش دهد. با توجه به اینکه زمان بندی، ریتم و تکانه می توانند جرقه بازی هیجان انگیز را در موقعیت ایجاد کنند، کار انجام شده توسط Love در ژوئن و جولای می تواند منجر به موفقیت در فصل عادی شود.
تراوون واکر، حاشیه، غیرمتمرکز، جکسونویل جگوار
انتظار می رود انتخاب شماره 1 کلی در درفت 2022 اختلال بیشتری در فصل دوم او ایجاد کند. واکر قدرت، قدرت و انفجاری چشمگیر در نقطه حمله به نمایش گذاشته است، اما جگوارها به یک حرفه ای در سال دوم نیاز دارند تا به یک استاد ساک تبدیل شوند تا دفاعی را ارتقا دهند که به تولید بیشتر در خط مقدم نیاز دارد تا جگوارها را وارد رقابت عنوان شود.
با توجه به پتانسیل تهاجمی Trevor Lawrence & Co.، واکر باید فرصت های زیادی برای تعقیب پاسور در موقعیت های عجله پاس مساعد داشته باشد. اگر راند اول سابق به عنوان یک آرتیست ساکت رشد کند، دفاع جگوار باید پرش مورد نیاز برای تکمیل یک حمله پرقدرت با پتانسیل سوپربول را انجام دهد.
تونی پولارد و رونالد جونز، RBs، دالاس کابوی
بازی دویدن کابوی ها کلید حمله ای است که به طور معمول حریفان را با شوت های بدن و ضربات ناک اوت غرق می کند. علیرغم کاهش تولید ازکیل الیوت در پایان دوران تصدی خود، این کهنه کار با سبک دویدن خشن خود هویتی قدیمی به کابوی ها بخشید. بدون قهرمان دو بار عجله در جمع برای تنظیم لحن، کابوی ها می توانند به یک حمله “نرم” تبدیل شوند که فاقد قدرت و پاپ برای پایان دادن به بازی ها هستند.
اگرچه تمرینات OTA تمرینات غیرتماسی هستند، اما تیم این احساس را خواهد داشت که آیا پولارد و جونز توانایی انجام کارهای کثیف مورد نیاز برای کمک به این حمله را دارند تا هویت یقه آبی خود را در سال 2023 حفظ کنند یا خیر.
Skip Bayless: Cowboys NFC East را برنده خواهد شد، به بازی قهرمانی NFC میرسد
ناکوبی دین، پوند، فیلادلفیا ایگلز
Eagles وارد فصل 2023 می شود به این امید که بتواند با قدرت دفاعی پویا که در سال گذشته تیم های حریف را تسلیم کرد، به سوپر باول بازگشت. اگرچه قسمت جلویی مخرب تقریباً دست نخورده باز می گردد، تغییر گارد در پشت خط می تواند بر عملکرد واحد تأثیر بگذارد.
دین پس از گذراندن سال 2022 به عنوان شاگرد تی جی ادواردز و کیزیر وایت، میتواند نمایش را بهعنوان پخشکننده دفاعی تعیینشده یک طرح جدید اجرا کند. با توجه به این مسئولیت که به عنوان چشم و گوش هماهنگ کننده دفاعی جدید شان دسای در زمین عمل کند، حرفه ای سال دوم باید به مربیان خود نشان دهد که می تواند نمایش را مانند یک دامپزشک زیرک اجرا کند.
سام هاول، QB، فرماندهان واشنگتن
شاید ران ریورا چیزی می داند که ما در مورد پتانسیل انتخاب دور پنجم سابق که آماده است در نقش QB1 برای فرماندهان قدم بگذارد، نمی داند. علیرغم داشتن تنها یک شروع حرفه ای، هاول کلیدهای این فرنچایز را در یک سال ساخت و ساز در DC به دست آورده است. 1 INT)، اما بازی برنده فوتبال به عنوان یک شروع کننده بی تجربه به هماهنگ کننده تهاجمی جدید اریک بینیمی نیاز دارد تا یک سیستم دفاع پسند با مفاهیم آسان و پرتاب های با درصد بالا ایجاد کند.
اگر هاول بتواند به هم تیمیها و مربیان خود نشان دهد که میتواند به طور مداوم تمامها را در کنار هم قرار دهد، کوارتربک جوان میتواند به عنوان رهبر تیم مسحشده در حالتی که باید برنده شود، احترام بیشتری به خود بگیرد.
باکی بروکس یک تحلیلگر NFL برای FOX Sports است. او مرتباً در “Speak For Yourself” ظاهر می شود و همچنین بازی را برای شبکه NFL و به عنوان یک کوهست پادکست “Moving the Sticks” تجزیه می کند. او را در توییتر دنبال کنید @BuckyBrooks.
دنبال کردنموارد دلخواه خود را دنبال کنید تا تجربه FOX Sports خود را شخصی کنید
لیگ ملی فوتبال
دالاس کابوی
گرین بی پکرز
از لیگ ملی فوتبال بیشتر بگیریدموارد دلخواه خود را دنبال کنید تا اطلاعاتی در مورد بازی ها، اخبار و موارد دیگر دریافت کنید
نورث ویلکسبورو، NC – طرفداران در خیابانهای ویلکسبورو صف کشیدهاند تا بارکشهای سری جام NASCAR (که ماشینهای مسابقه را از فروشگاههای مسابقه به پیستها منتقل میکنند) و برخی از ماشینهای مسابقهای کپی رانده شده در خیابان اصلی پنجشنبه را تماشا کنند.
طرفداران دسته دسته بیرون آمدند و خوشحال بودند که ستاره های نسکار برای اولین بار از سال 1996 به جامعه روستایی کارولینای شمالی خود بازگشتند.
طرفداران بیشتری در خیابانهای ویلکسبورو شمالی صف کشیدند – بله، این شهر جداگانه است – تا رژه را نیز تماشا کنند.
این یک رژه با دو خیابان اصلی بود، رژه ای که تکمیل آن نزدیک به یک ساعت طول کشید. طرفدارانی با پیراهنهای رانندگان مختلف وجود داشتند – برخی مدرسههای قدیمی، برخی مدارس جدید. اما همه چیز با چیزی که NASCAR خیلی به آن نیاز دارد: اشتیاق و اشتیاق برای مسابقه و رانندگانش (و آن رانندگان حتی در رژه نبودند).
به دنبال محتوای بیشتر NASCAR هستید؟ با باب پوکراس برای خبرنامه FOX Sports NASCAR ثبت نام کنید!
مارکوس اسمیت، رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل شرکت مادر Speedway Motorsports نورث ویلکسبورو، نه تنها به حمایت جامعه بلکه به حال و هوای کلی بازگشت نسکار به بیضی 0.625 مایلی برای اولین بار در 27 سال توجه کرد.
او گفت: “من هرگز به هفته نسکار نرفته ام که همه در آن حال و هوای خوبی داشته باشند.”
میتوانست در مسابقه ستارههای NASCAR شکایتهای زیادی وجود داشته باشد. صندلیهای تاشو فلزی قدیمی در سکوها. سطح مسابقه ای که از سال 1981 بازسازی نشده است. فقط جاده های دو خطه در داخل و خارج از تاسیسات. و تا آنجا که خود مسیر، هیچ تونل یا پل متقاطع وجود ندارد که به مردم اجازه دهد آزادانه وارد و خارج شوند.
اما شکایتهای کمی وجود داشت، حتی از آن تیمهای جام که اغلب در زیر گاراژهای سرپوشیده کار میکردند و در عوض مجبور بودند روی ماشینهای خود درست پشت باربرهایشان در گرمای هوا کار کنند – دقیقاً مانند هر مسابقهای هفتگی مردمی.
رژه نورث ویلکزبورو سرعت نسکار
باب پوکراس نگاهی درونی به رژه نورث ویلکزبورو سرعت نسکار ارائه می دهد.
این پیست حدود 25000 نفر را در خود جای می دهد و احتمالاً یکشنبه شب حدود 30000 طرفدار داشت. تعداد زیادی سوئیت شرکتی یا به اندازه بسیاری از مسیرهای دیگر برای سرگرمی کت و شلوار وجود نداشت. این بازار بزرگی برای توسعه نبود، بلکه سفری به گذشته نسکار بود، جایی که در شهرهای کوچک در سراسر جنوب شرقی مسابقه می داد.
براد کسلووسکی، راننده و مالک تیم گفت: “گاهی اوقات ما درگیر چیزهایی می شویم که شاید چندان مهم نباشند، و من نگران آمدن به چنین پیست هایی نیستم.” “بله، برخی فداکاری ها وجود خواهد داشت. من مطمئن هستم که ترافیک مشکل ساز خواهد شد و مطمئن هستم که مشکلاتی وجود خواهد داشت، چه این مسیر در راه است یا هر چیز دیگری.
زمانی که شما به مکانهایی مانند این میآیید، این چیزها اتفاق میافتد، اما من فکر میکنم که آنها برای داشتن یک برنامه قدیمی هر سال در همان مکان، یک معامله خوب هستند. که من فکر میکنم صنعت به آن چیزهایی که بر اساس نامنظم هستند توجه میکند.”
ترافیک و سطح، در بیشتر موارد، بهتر از آن چیزی بود که مردم فکر می کردند. تعجبی نداشت اگر مسابقه کامیونهای شنبه یا رویداد ستارههای یکشنبه به دلیل جدا شدن مسیر متوقف میشد.
این کار را نکرد. بین جلسات تمرین و مسابقات تعمیرات زیادی انجام شد اما در طول رویدادها هیچ کاری انجام نشد. پیست آماده بود – آنها ترکیبی از شن و ماسه اپوکسی داشتند که برای اتصال در هشت دقیقه طراحی شده بود تا بتوانند یک سوراخ را پر کنند و به سرعت مسابقه را از سر بگیرند.
افکار سریع با باب پوکراس
باب پوکراس تجزیه و تحلیل می کند که بعد از موفقیت در مسابقه ستاره ها چه چیزی باید برای نورث ویلکسبورو باشد.
این که آیا باید برای زمانی که NASCAR برمیگردد، بازسازی انجام شود یا خیر، مرکز بحث خواهد بود.
“[We’ve] اسمیت گفت: “چیزهای جدیدی را در سطح یاد گرفتم و به نوعی آن را مدیریت کرد، آن را با هم نگه داشت و سطح بسیار متنوعی ایجاد کرد که فکر می کنم تیم ها را به چالش می کشد.” و زمانی که نیاز به بازسازی داشته باشد، آن را بازسازی می کنیم. من فکر میکنم تا زمانی که کاملا مجبور نباشیم، به سمت بازسازی نرفتم.»
دنی هملین از پیست حمایت میکرد، در صورت بازیابی، از مخلوطهای مختلف در خطوط مختلف مسیر استفاده شود. مشکل بازسازی مسیر این است که آنها می توانند به قدری صاف باشند که به دلیل چسبندگی باورنکردنی لاستیک ها روی سطح جدید، توانایی عبور رانندگان محدود است. هنگامی که مسیر آب و هوا می شود، لاستیک ها چسبندگی کمتری دارند و اغلب برجستگی های کوچک ایجاد می شود که به شخصیت می افزاید.
هاملین گفت: “بیایید یک شیار فوق العاده صاف در بالا ایجاد کنیم، کمی بیشتر در مجموع پایین تر، و لاستیک های شما حتی اگر در لاین پایین تر بروید، فرسوده تر می شود.” “اگر آن را بازسازی کنیم، باید فوراً مسابقه خوبی برگزار کنیم و شما مجبور خواهید بود آسفالت را برای انجام این کار تغییر دهید.”
پس چه زمانی آن repave خواهد آمد؟ اسمیت پس از تلاش کارکنانش بیش از هشت ماه برای آماده کردن امکانات برای مسابقه ستارگان، به کارهای بعدی متعهد نشد، به لطف بودجه 18 میلیون دلاری کارولینای شمالی که شامل 14 میلیون دلار از قانون بازیابی آمریکا بود.
سیستم نورپردازی جدید، بازسازی زمین داخلی، حصار ایمن و نصب حصارهای جدید از جمله موارد مورد نیاز پیست برای برگزاری مسابقات جام بود.
به نظر می رسد رانندگان آماده یک مسابقه امتیازی هستند – که احتمالاً 400 دور به جای مسابقه 200 دور آل استار خواهد بود – در این مرکز.
بابا والاس گفت: “نزدیک بودن به خانه، داشتن یک فضای کوتاه آهنگ بسیار جالب بود. من از آن لذت بردم.” “مسابقه کردن در مقابل جمعیت شلوغ، چه آنها طرفدار شما باشند و چه علیه شما، هنوز هم جالب است. آنها هنوز هم سروصدا می کنند، بنابراین شما این را احساس می کنید.
“چهارصد دور؟ من را ثبت نام کن. ممکن است بیمار باشد.”
بابا والاس در مسابقه نورث ویلکسبورو
بابا والاس در مورد دوم شدن، جو در نورث ویلکسبورو و اینکه آیا میخواهد 400 دور در یک مسابقه امتیازی در پیست بدود یا خیر.
اگر 400 دور و به طور بالقوه در گرمای یک روز باشد، می تواند چالش دیگری برای سطح باشد. بزرگترین نگرانی این است که قطعه ای از سطح به خودرو آسیب برساند.
دیل ارنهارت جونیور، راننده سابق کاپ، گفت: “من فکر می کنم آنها باید برای یک مسابقه 400 دور برای کسب امتیاز به اینجا برگردند.” شاید آنها مجبور شوند پس از این هفته آن را جبران کنند… آنها می توانند این ریسک را در نظر بگیرند، اما این کار را انجام می دهد. برای ماندگاری بیشتر این سطح خطر بزرگی است.
“ماشین های ما و سبک مسابقه ما [in late models] می تواند با بسیاری از نقص ها مقابله کند. اما جمعیت جام با سطوح مشکل ساز کنار نمی آیند. یک ماشین هر نوع مشکلی دارد که سنگ از رادیاتور عبور می کند، شما نمی توانید این مشکل را داشته باشید.”
تنها چیزی که می توان از آن شکایت کرد این بود که کایل لارسون با تسلط بر مسابقه، تمام درام را از بین برد. دیدن افرادی که در فاصله 10 دور مانده به پایان حرکت می کنند زیرا نتیجه مشخص به نظر می رسید تنها چیزی است که سکوها را از پر شدن هواداران روی پای خود برای پایان دور نگه می دارد.
لارسون گفت: «این مکان برای من مانند یک میدان مسابقه است. “من می توانم در بسیاری از مکان های مردمی مسابقه دهم [in sprint cars]، بیش از هر راننده دیگری در این زمینه. بسیاری از این رانندگان هر آخر هفته به این امکانات شیک می روند. این همه کاری است که انجام می دهند.
سهشنبه شب در وین کانتی، اوهایو بودم، و اینجا حس مردمی دارد، و فکر میکنم این چیزی است که این آخر هفته را بسیار خاص میکند.»
نکات برجسته NASCAR All-Star Race
بازگشت به نورث ویلکسبورو برای مسابقه ستارگان NASCAR، آخر هفته ای بود که به یاد ماندنی بود زیرا کایل لارسون برای این برد تسلط داشت.
و این همان چیزی است که اسمیت را به فکر مسابقه بعدی در نورث ویلکزبورو سرعت میاندازد. 27 سال دیگر طول نخواهد کشید تا سری کاپ بازگردد.
اسمیت گفت: «وقتی شاهد یک هفته موفقیتآمیز از رویدادهایی هستید که ما در اینجا داشتهایم، طبیعی است که فکر کنید، پسر، شاید بتوانیم به اینجا برگردیم.» من قطعاً به این فکر میکنم که پتانسیل زیادی دارد.»
فکر کردن با صدای بلند
قطعه دیگری از تاریخ در نورث ویلکسبورو ساخته شد زیرا تیم های جام در شرایط مرطوب مسابقه دادند. آنها این کار را در مسابقات گرما روز شنبه، یک روز قبل از رویدادهای اصلی انجام دادند.
در حالی که آنها می توانستند در نهایت مسیر را خشک کنند و احتمالاً 90 دقیقه دیرتر از زمان برنامه ریزی شده شروع به کار کنند، استفاده از لاستیک های آجدار گزینه ای بود که NASCAR داشت و فهمید که زمان خوبی برای آزمایش است – چه زمانی برای آزمایش بهتر از یک رویداد نمایشگاهی؟
تایرهای خیس اینجا بمانند؟
دنی هملین از آنچه در لاستیک های هوای مرطوب این آخر هفته در شمال ویلکزبورو دید، تشویق شد.
بله، نسکار می توانست صبر کند و مسیر را کاملا خشک کند. اما با صبر نکردن، آنها اکنون رانندگانی دارند که به طور بالقوه استفاده از لاستیک های آجدار را در مسیرهای کوتاه در یک مسابقه امتیازی پذیرفته اند. و فقط برای تیم هایی که این اطمینان را دارند که می توانند این کار را انجام دهند، یک برد برای نسکار است.
در اخبار
– بازگشت الکس بومن برای مسابقه آخر هفته در شارلوت کاملاً ممکن است. تیم اکنون بومن را که چهار هفته گذشته را به دلیل کمر شکسته از دست داده است، به عنوان هفته به هفته فهرست کرده است.
— Trackhouse Racing قهرمان سه بار سوپراسپرت ها Shane van Gisbergen را به عنوان بخشی از برنامه Project91 خود در کورس خیابانی شیکاگو در ماه ژوئیه برای رانندگی سومین خودروی کاپ خود، شماره 91 انتخاب کرده است. این برنامه به گونه ای طراحی شده است که رانندگانی را که حضور بین المللی دارند به نسکار بیاورد تا سعی کنند این ورزش را در سطح بین المللی گسترش دهند.
— NASCAR تایلر ردیک را به دلیل نداشتن وزن در کانتینر تایید شده دارلینگتون 10 امتیاز لنگر انداخت. این تیم به این پنالتی اعتراض نخواهد کرد.
کانون توجه اجتماعی
آمار روز
مسابقه ستاره ها در پنج مکان مختلف برگزار شده است: آتلانتا (یک بار)، شارلوت (34)، بریستول (یک)، تگزاس (دو) و نورث ویلکسبورو (یک). لارسون در سه مکان – شارلوت، تگزاس و ویلکسبورو شمالی برنده شده است.
آنها آن را گفتند
اونجا خیلی سرگرم کننده بود. — کایل لارسون پس از پیروزی غالب خود در روز یکشنبه در مسابقه ستاره های نسکار
باب پوکراس NASCAR را برای FOX Sports پوشش می دهد. او دههها را به پوشش ورزشهای موتوری، از جمله 30 بازی Daytona 500 گذشته، با حضور در ESPN، Sporting News، مجله NASCAR Scene و The (Daytona Beach) News-Journal اختصاص داده است. او را در توییتر دنبال کنید @بابوکراسو ثبت نام کنید خبرنامه FOX Sports NASCAR با باب پوکراس.
داستان های برتر NASCAR از FOX Sports:
دنبال کردنموارد دلخواه خود را دنبال کنید تا تجربه FOX Sports خود را شخصی کنید
سری جام نسکار
کایل لارسون
برد کسلوفسکی
از سری جام NASCAR اطلاعات بیشتری دریافت کنیدموارد دلخواه خود را دنبال کنید تا اطلاعاتی در مورد بازی ها، اخبار و موارد دیگر دریافت کنید
وقتی سال به سال به طور فزایندهای بحث میشود که چقدر غیرعاقلانه است که یک درافت دور اول NFL را برای برگشت به عقب صرف کنیم، ما بهعنوان مدیران فوتبال فانتزی گاهی اوقات ترس غیرمنطقی از صرف چنین انتخاب عالی برای یک تازهکار در درافتهای خودمان ایجاد میکنیم. .
اما زمانی که استعدادی مانند بیژن رابینسون به وجود میآید، ما فقط باید آن را کنار بگذاریم.
شاید متوجه شده باشید که ما رابینسون را به عنوان یک انتخاب واضح فوتبال فانتزی دور اول رتبه بندی کرده ایم. این یک ارزش گذاری سخاوتمندانه است، اما با توجه به مجموعه مهارت های چشمگیر، نقش آینده نگر و موقعیت او به عنوان برگزیده شماره 8 کلی از پیش نویس امسال، اولین موردی نیست که در پنج سال گذشته و تنها برای هشتمین بار انتخاب شده است. در 15 درفت گذشته که یک بازیکن دونده در میان 10 بازیکن برتر درفت NFL انتخاب شده بود.
رابینسون یکی از کاملترین پکیجهایی را به ارمغان میآورد که هر تازهکاری که در حال بازگشت در زمان شروع NFL بوده است. در سه فصل برای تگزاس لانگهورنز، او در مجموع 4215 یارد از اسکریمیج و 41 تاچ داون، میانگین 6.3 یارد در هر راش را به دست آورد. Pro Football Focus رکورد تک فصل 104 تکل از دست رفته اجباری در سال 2022 را به او نسبت داد. رابینسون همه اینها را دارد: اندازه، سرعت، چابکی، مهارت های عالی در بازی دریافتی و او در انجام برش های سریع در دویدن فوق العاده است. آتلانتا فالکونز او را با این نیت روشن انتخاب کرد که بدون توجه به حضور تایلر آلگایر، او را به عنوان بازیکن اصلی خود قرار دهد، از روز اول به عقب برمی گردد. شما چنین سرمایه گذاری پیش نویس انتخاب نمی کنید و سپس فرصت بازیکن را محدود نمی کنید.
حتی دلگرمکنندهتر، تاریخ از نامزدی فانتزی دور اول رابینسون حمایت میکند و کاملاً از احتمال تأثیرگذاری او در این سطح حمایت میکند.
در 10 فصل گذشته، هفت بازیکن دونده در دور اول درفت NFL و 35 انتخاب اول (و 15 بازیکن اول) به طور متوسط در درفت های فانتزی ESPN در طول فصل های تازه کار انتخاب شدند. این معیارها با دقت انتخاب شدند تا مسیر رابینسون برای ورود به سال 2023 را بازتاب دهند – مسیری که در مورد افراد بالقوه بسیار تبلیغ شده بود که توسط تیمی تهیه شده بود که بلافاصله به آنها فرصت رهبری میدان عقب را داد.
پنج نفر از این هفت بک دونده، مجموع امتیازات فانتزی را به دست آوردند که در جایگاه بالاتر از رتبه ADP آنها قرار گرفتند. این گروه به طور متوسط در بین دونده ها (به طور دقیق 9.4) نهم انتخاب شد و در امتیازات فانتزی به طور میانگین (9.7) دهم شد. سه نفر از آنها، ساکون بارکلی (385.8) در سال 2018، ازکیل الیوت (325.4) در سال 2016 و نجی هریس (300.7) در سال 2021، از آستانه 300 امتیازی فراتر رفتند، آستانه ای که تنها 14 نفر تازه کار به آن رسیده اند و در تاریخ دونده هستند. به طور کلی معیاری برای وضعیت موقعیت “نخبگان” در نظر گرفته می شود. علاوه بر این، چهار نفر از این شش تازهکار در مجموع بیش از 300 لمس را به عنوان تازهکار انجام دادند، با میانگین 296.7 گروه، که بیشتر از وضعیت پیشرو بودن آنها حمایت میکند.
اینم گروه کامل:
بارکلی و الیوت به طور مشابه انتخاب های دور اول اعلام شده بودند و هر کدام در درفت NFL در رده ششم قرار گرفتند و هر دو به عنوان نقاط مقایسه ایده آل برای رابینسون عمل می کنند. بارکلی، در واقع، ممکن است یک کامپوزیت ایدهآل، به ویژه از نظر توانایی دریافت، باشد، و مهم است که اشاره کنیم که برخی از پیشاهنگان رابینسون را در زمان انتخاب خود یا به عنوان یک چشمانداز حتی بهتر از آنها مورد استقبال قرار دادند.
مدیران فانتزی ممکن است پس از شنیدن نام بارکلی به عنوان نقطه مرجع برای سرمایه گذاری روی رابینسون مردد باشند و در عوض مشکلات مصدومیت او در سال 2019-2021 را یادآوری کنند، اما باید تاکید کرد که بارکلی به عنوان یک تازه کار چقدر خارق العاده بود. بارکلی تنها 6.4 امتیاز فانتزی PPR را به پایان رساند که کمتر از رکورد تازه کار اریک دیکرسون بود و 385.8 امتیاز او از آن فصل در رتبه نوزدهم در بین دونده های تاریخ قرار گرفت. او 352 لمس را انجام داد، تعدادی رابینسون مطمئناً می توانست به آن برسد، و او این کار را برای تیم 5-11 نیویورک جاینتز انجام داد که الی منینگ در آخرین فصل کامل خود به عنوان شروع کننده بازی می کرد. حمله کمتر از حد متوسط غولها در آن فصل مانعی برای دورنمای فانتزی بارکلی نشد، همانطور که حمله فالکونز 2023 نباید مانعی برای رابینسون باشد.
Clyde Edwards-Helaire قابل توجه ترین ناامیدی در این لیست است. او شروع خوبی داشت و 19.8 امتیاز PPR در هفته 1 2020 به دست آورد و در بین تیم های RB یازدهمین امتیاز در هفته 6 بود، اما پس از آن سرد شد. فصل او پس از 13 بازی به دلیل آسیب دیدگی مفصل ران و مچ پا کوتاه شد. با این حال، از نقطه نظر پیشاهنگی، ادواردز-هلر آن گونه که رابینسون است، نبود، زیرا او اندازه رابینسون را نداشت و با سؤالاتی در مورد توانایی او در موقعیت های کوتاه یا خط دروازه مواجه بود.
جاش جاکوبز به سختی آنقدر ناامید بود که با یک نگاه سریع به نمودار به نظر می رسید. مصدومیت کتف فصل تازه کار او را سه بازی کوتاه کرد، اما در 15 هفته آن فصل، او دوازدهمین امتیاز فانتزی در میان دونده ها بود، درست با سرعتی که سودآور بود. جیکوبز همچنین وارد NFL شد، نه به اندازه رابینسون مورد توجه قرار گرفت، و نه در اوایل رابینسون در فانتزی پیش نویس شد.
در واقع، رابینسون ممکن است توسط هر تازهکاری در این قرن به سمت بالاترین ADP پیش برود و در مجموع، بارکلی و ازکیل الیوت را شکست دهد. انتخاب او در بین پنج انتخاب برتر تصور پوچ نیست، با توجه به اینکه نام های دیگر از درون آن گروه شامل یک جفت بازیکن با سابقه مصدومیت (کریستین مک کافری و بارکلی) و یک بازیکن ناامیدکننده و آسیب دیده در سال 2022 (جاناتان) است. تیلور). در دورانی که اکثر دویدن دور اول با خطراتی همراه است، رابینسون به عنوان یک بازیکن کاملاً جدید خطری بزرگتر از سایر برادران موقعیتی خود ندارد.
بنابراین، اگر هنوز در فکر صرف آن انتخاب حساس دور اول روی رابینسون هستید، با شنیدن این همه پچ پچ در سطح NFL… این کار را نکنید! تاریخ – همراه با مجموعه مهارت و نقش آینده رابینسون – مطمئناً از ارزش او پشتیبانی می کند.
این یک بازی نیمه اول لالیگا است زیرا رئال بتیس که در رده ششم قرار دارد، دوشنبه ساعت 19:00 به وقت گرینویچ در ورزشگاه بنیتو ویلامارین میزبان رایو وایکانو رتبه نهمی خواهد بود.
بتیس همچنان در 5 بازی آخر فصل لالیگا برای مکان های اروپایی بازی می کند. آنها در حال حاضر دو امتیاز کمتر از ویارئال بهبود یافته و 9 امتیاز با رئال سوسیداد رتبه چهارم فاصله دارند.
رایو وایکانو به دنبال این است که در این فصل در نیمه نخست به پایان برسد، زیرا آنها در پنج بازی آخر فصل حرکت می کنند. آنها در حال حاضر با 46 امتیاز در رده نهم قرار دارند و دو امتیاز بیشتر از اوساسونا رده دهمی هستند.
نکات برجسته کلیدی
بازی رئال بتیس برای مکان های اروپایی
ناهماهنگی رئال بتیس پاشنه آشیل بوده است زیرا چالش آنها برای صعود به جمع چهار تیم برتر در ماه های اخیر کم رنگ شده است. از آنجایی که رئال سوسیداد چهار بازی بدون شکست را پشت سر گذاشته است، بتیس در چهار بازی اخیر خود فقط یک بار پیروز شده است.
مانوئل پلگرینی به دنبال بهبود مسابقات دور بعدی خود خواهد بود زیرا آنها به دنبال شانس راهیابی به اروپا – لیگ اروپا یا لیگ کنفرانس فصل آینده هستند.
بتیس در پنج بازی اخیر خود فقط دو بار پیروز شده است. آنها دو بازی را باختند و یک تساوی داشتند. این دوره از فرم شاهد سقوط در جدول به رتبه ششم بوده است. پلگرینی مشتاق است تا فرم خود را در پایان تجاری، با شروع بازی مقابل رایو وایکانو، تغییر دهد.
با بازی در خانه، بتیس در رویکرد خود تهاجمی خواهد بود. آنها سریع شروع خواهند کرد، بر توپ مسلط خواهند شد و وایکانو را مجبور به دفاع در بیشتر بازی خواهند کرد. این به سمت ایجاد شانس و افزایش شانس آنها برای برنده شدن خواهد بود.
پیشنهاد رایو وایکانو برای پایان نیمه اول
وایکانو در مسابقات اخیر گرم و سردی داشته است. آنها سه بار پیروز شده اند که بین هر یک از این پیروزی ها شکست هایی در هم تنیده شده است. این فرم به این معنی است که وایکانو از نظر صعود به جدول پیشرفت کمی داشته است.
آنجا باش
آنها 46 امتیاز کسب کرده اند که دو تیم بالاتر از آنها قرار دارند – باشگاه اتلتیک در رده هشتم و خیرون رتبه هفتم هر دو با 47 امتیاز. حریف روز دوشنبه آنها با 52 امتیاز 6 امتیاز پیش است.
وایکانو به دنبال این خواهد بود که با برد خارج از خانه فاصله رئال بتیس را به سه امتیاز کاهش دهد. آندونی ایراولا ساگارنا و مردانش تلاش میکنند تا ثبات خود را در این رقابتها تقویت کنند زیرا به دنبال رسیدن به جمع چهار تیم برتر هستند.
وایکانو در خارج از خانه مقابل بتیس از نظر دفاعی قوی به نظر می رسد. آنها به تعداد دفاع خواهند کرد و در مراحل انتقالی به دنبال حمله خواهند بود.
گزارش مصدومیت
رئال بتیس
نبیل فکیر، هافبک تهاجمی، پیش از دیدار روز دوشنبه با وایکانو، از انتخاب خارج شد. فوروارد با پارگی رباط صلیبی کنار گذاشته شده است.
فکیر از 27 فوریه 2023 دور از میادین بوده است. او تاکنون 17 بازی برای بتیس را از دست داده است. بعید است که او برای دیدار خانگی مقابل وایکانو در دسترس باشد.
رایو وایکانو
وایکانو رادامل فالکائو، مهاجم مرکزی خود را در اختیار نخواهد داشت و این بازیکن 37 ساله با یک پای مرده از میدان خارج شد. فالکائو از 15 آوریل 2023 دور از میادین بوده و تاکنون 4 بازی برای وایکانو را از دست داده است.
بعید است که این مهاجم برای بازی خارج از خانه روز دوشنبه برابر بتیس در دسترس باشد.
ترکیب های احتمالی
رئال بتیس
C. Bravo; J. Miranda، P. Akouokou، G. Pezzella، Y. Sabaly; A. Guardado, G. Rodriguez; A. Perez, W. Carvalho, S. Canales; ویلیان خوزه
رایو وایکانو
S. Dimitrievski; I. Balliu، A. Mumin، A. Catena، F. Garcia; O. V، S. Comesana; I. Palazon، O. Trejo، A. Garcia; آر. دی توماس
پیش بینی
بتیس با حمایت هواداران خانگی روی پای جلو بازی خواهد کرد. آنها فشار می آورند و با از دست دادن مالکیت به شدت به دنبال بازپس گیری مالکیت هستند.
وایکانو در رویکرد خود فشرده و محکم خواهد بود. آنها تعداد زیادی دفاع خواهند کرد و از ضد حمله برای حمله به بتیس استفاده خواهند کرد.
رئال بتیس در این مسابقه پیروز خواهد شد و شانس خود را برای صعود به جدول در دور برگشت تقویت خواهد کرد.
حتما روی آن شرط بندی کنید رئال بتیس مقابل رایو وایکانو با 22Bet!
مایکل ووس، مربی کارلتون، پس از دو باخت ناامیدکننده متوالی که باعث شد تیمش در خطر سقوط از جمع هشت تیم برتر قرار بگیرد، خواسته شده است که “هندبریک” را در تیمش آزاد کند.
تیم ووس پس از شکست ناپذیری در ماه اول فصل، با حرکت توپ در دو باخت متوالی، به طرز قابل توجهی کند در اطراف زمین و ثابت به نظر می رسد.
متیو لوید بزرگ اسندون گفت که بلوز ووس در وضعیتی مشابه جاستین لانگمویر و فرمانتل گیر کرده است و از هر دو مرد خواست تاکتیک های خود را تغییر دهند.
بیشتر بخوانید:“مسخره”: گال مسخره یک میلیون دلاری “احمقانه” را پاره می کند
بیشتر بخوانید:قهرمان سوراخ در یک LIV، آدلاید “باور نکردنی” را می ستاید
بیشتر بخوانید:ستاره ها پس از رویارویی آتشین در تونل از هم جدا شدند
او به Wide World of Sports Radio 3AW گفت: «سخت است که بدانیم برای مایکل ووس از کجا شروع و به کجا ختم شود.
“آن دو – به عنوان چهره های باشگاهشان – باید امروز وارد آنجا شده و بگویند، “بسیار خوب پسران، این همان چیزی است که من اشتباه کرده ام… و این جایی است که ما این هفته خواهیم رفت”.
متیو لوید معتقد است که مایکل ووس باید بعد از دو باخت ناامیدکننده متوالی، تدبیر خود را تغییر دهد (عکسهای AFL از طریق گتی ایماژ)
“من می دانم (مربی بولداگز) لوک بیوریج این کار را بعد از راند دوم انجام داد. او وارد شد و دستش را بالا گرفت و گفت: “من باور نمی کنم که به اندازه کافی به شما مربیگری کرده باشم. ما اصلاً دفاع نمی کنیم. “در حال فرورفتن هستیم، ما فضای زیادی می گذاریم”، و دستش را به سمت بازیکنان گرفت و گفت: “من این اشتباه را انجام دادم. من اشتباه انتخاب کردم و به شما به گونه ای آموزش می دهم که شما هستید.” “آنچه را که می خواهم اجرا نمی کنم”.
“من احساس می کنم که ووس و لانگمویر باید وارد آنجا شوند و به یک معنا روی شمشیرهای خود بیفتند. فکر می کنم آنها باید به بازیکنان خود اجازه دهند بیشتر بازی کنند.”
«فکر میکنم کارلتون و فرئو زمانی که بقیه کامپوزیتها به شیوهای متفاوت بازی میکنند، دستشکنی زیادی دارند.
“من به انواع (لاچی) اوبراین و انواع (جاش) هانی نگاه می کنم، بسیاری از آنها. حتی (پاتریک) کریپس، من به سختی می بینم که کریپس در زمینی با پا لبخند بزند. می دانم که او مدال آور براونلو است، اما به نظر می رسد که آنها با تنش و (ترس) اشتباه بازی می کنند، در حالی که کالینگوود اشتباهات را پذیرفته است.
لوید گفت بازیکنانی مانند کاپیتان کارلتون پاتریک کریپس اغلب با “تنش زیادی” بازی می کردند (کوئین رونی از طریق گتی ایماژ)
لوید گفت که آبی ها با وجود داشتن انبوهی از بازیکنان مشهور در هر خط، فاقد ارتباط در زمین هستند.
او گفت: “استعداد TOP-End فقط در صورتی شما را تا آنجا پیش می برد که به عنوان یک طرف ارتباط نداشته باشید. قطعه اتصال برای کارلتون گم شده است.”
آنها 86 دفع بیشتر داشتند، 39 امتیاز بیشتر، شش برنده برتر در زمین، اما هیچ ارتباطی بین مدافعان، هافبک ها و مهاجمان آنها وجود ندارد.
خط دفاعی آنها سال گذشته به هم ریخته بود، بنابراین به نظر می رسد آنها برای دفاع از زمین بهتر تلاش کرده اند، اما بعد از آن برای امتیازات 50 در رده پنجم و برای امتیازات در رده پنجم قرار دارند.
این فقط نشان می دهد که آنها استعداد دارند اما ارتباطی به عنوان یک باشگاه فوتبال و یک تیم فوتبال ندارند.”
مبارزات هری مک کی، ستاره آبی ها در مقابل دروازه، منعکس کننده مبارزات تیم خودش مقابل سنت کیلدا بود (عکس های AFL از طریق گتی ایماژ)
لوید همچنین از هری مککی مهاجم کلیدی و تعدادی دیگر از ستارههای کارلتون بهخاطر ضربههای نامنظمشان مقابل دروازه دعوت کرد.
او گفت: “شما نمی توانید به مک کی اعتماد کنید که به جای شما لگد بزند. نمی توانید به پاتریک کریپس اعتماد کنید که به جای شما لگد بزند. نمی توانید به جک سیلواگنی اعتماد کنید که به جای شما لگد بزند.”
“من به سمت های نخست وزیری و نخست وزیران سال گذشته، (تام) هاوکینز و (جرمی) کامرون نگاه می کنم، آنها می دانند که چه نوع لگدی را خواهند زد.
“فقط می بینید که یکی از مک کی فقط قاشق در هوا بلند شد، مردی بود که وحشت زده بود و با عجله آن را انجام داد.
“من فکر می کنم کارلتون خود را از آن بیرون انداخت و این اعتماد شما را از بین می برد.”
آبی ها به دنبال بازگشت به لیست برندگان در هفته آینده خواهند بود، زمانی که آنها با ساحل غربی در پرث روبرو می شوند، قبل از اینکه یک ماه مهم فوتبال شاهد رویارویی آنها با شیرها، بولداگ ها و سرخابی ها در هفته های متوالی باشد.
رابرای دریافت دوز روزانه از بهترین اخبار فوری و محتوای اختصاصی Wide World of Sports، در خبرنامه ما مشترک شویداینجا کلیک کنید!
Picture the Derrick White you think you know. The dependable, do-it-all combo guard. The sneaky and spectacular shot-blocker. The relentless on-ball defender. The clutch shotmaker whenever the Boston Celtics need a bucket. The connector. The Derrick White who had 26 points, seven rebounds, three blocks, two assists, and one steal against the Atlanta Hawks in Game 2.
His family and close friends have always known him like this, the unassuming baller shining on the court. But growing up, coaches and recruiters and teammates and opponents didn’t notice Derrick White until they couldn’t avoid him.
“He had just gotten his wisdom teeth out,” said Alex Welsh, White’s best friend and teammate at the University of Colorado Colorado Springs. “It was either that morning or the day before. And you’ve been around someone who’s gotten their wisdom teeth. They have chubby cheeks. And at this point, Derrick’s like 6’4”, 160 pounds. So skinny. And he just walks in, he’s got these huge cheeks, and this is his first impression with a lot of the guys.”
In the summer before starting at UCCS, a Division II school and the only college to scout him, White had yet to grow into his frame.
He was a slight, scrawny kid just out of high school. And he had really puffy cheeks.
Along with a few new teammates, he went to get some practice in at a Pro-Am league. No one expected much of him — he was expected to red-shirt his freshman year.
“We all know who he is. Some of us met him. But he walked in, and everybody was like, ‘Yo, are you good? Like, what?’ He was like, [mumbled] ‘Oh, I got my wisdom teeth out.’ He’s talking like you do when you get your wisdom teeth out. Everybody’s like, ‘Why are you here?’ He was like, ‘Oh, I feel fine. I’m okay.’”
And despite initial hesitation, the reserved, chipmunk-y kid did what he always does: busted out of his shell.
“All of a sudden, [the Pro-Am] was like a one night a week thing for three or four weeks throughout the summer — he’s ridiculous,” said Welsh. “He’s doing put-back slams and driving down the lane and taking off on people off one foot. And we’re like, ‘What? Who is this kid?’”
White had defied everyone’s expectations. Again.
Derrick White isn’t a star from NBA central casting. In a sport that highlights dramatic, rim-rocking plays, White’s been often overlooked. But there’s a competitive drive that simmers just under the surface of the quiet kid from Parker, Colorado. It’s propelled him to be the essential piece of a championship contender that he is today.
Left to right: Reece Elliot and Derrick White.
Derrick White’s friends and family say he’s always had enough confidence to fill an entire arena. They also understood that, because of his appearance, he was chronically passed up.
“He was just not that big. He just didn’t have the size,” said Cory Calvert, a childhood friend. Outsiders would take a look at White’s skinny frame and move on.
To casual observers, White has always been shy and reserved. However, in quiet, private settings, Calvert remembered him differently. “You get to know him, and he talks a lot of smack,” he said.
“His personality has always been very competitive,” said Richard White, Derrick’s father. “He’s liked sports since the age of 4. He’s very social with his particular friends. So, he’s very loyal in that regard.”
Left to right: Derrick White and Reece Elliot.
And while White constantly showed off his conviction in more intimate environments, his personality only reinforced the presumptuous way outsiders viewed him.
“He’s never going to be the loudest guy in the room that comes out. That’s just not his style,” said Reece Elliot, another childhood friend. “He doesn’t have that outgoing personality. But it’s not because he’s reserved. He’s just very aware, and he’s a good listener, and he’s a good friend. So, he picks and chooses his battles wisely, which I love about him.”
From high school to college, and on to the NBA, coaches and scouts have judged White for his size and demeanor. It made the road to the league, already improbable, even harder.
Left to right: Reece Elliot playing for Chaparral High School and Derrick White playing for Legend High School.
Imagine White now, in his element. He’s just slithered over a screen and he’s fighting back into the play. He’s a step behind as Anthony Edwards makes his move, but just as the shot goes up, White extends his reach to cleanly swat the ball from behind.
That defensive artist didn’t get a shot to play basketball for his middle school.
“In eighth grade, he actually got cut from the team and didn’t even make the A-team,” Calvert said. “And I remember being really frustrated about it at the time because he’s one of my best friends, and he was obviously good enough.”
The setback was earth-shattering.
“[He was] devastated,” said Calvert. “And I remember his parents were furious. And I was furious. It just was a really, really unfortunate situation, to be honest.”
Some thirteen-year-olds throw tantrums when life doesn’t go their way. White took the disappointment on the chin. Not unlike the relentless defender he is on the court, he fought through the pick and kept moving. He decided to prove his doubters wrong.
“He became the man at his high school the next year as a freshman,” Calvert said. “And even though he was small, he was by far their best player.”
In his four years at Legend High School, White logged 1085 points and 176 steals, establishing himself as a Titans legend. He’s one of only three athletes from Legend to go pro; the other two are Boston Red Sox infielder Bobby Dalbec and Jacksonville Jaguars linebacker Chad Muma.
Derrick White of Legend High School hugging Reece Elliot (#33) of Chaparral High School.
But despite his high school success, White wasn’t on many college recruiters’ radars. Interest was so low, White’s dad took matters into his own hands.
“I found out how Richard had been emailing a bunch of [Rocky Mountain Athletic Conference colleges] in the DII conference out here and every other coach that would take their email,” said University of Colorado Colorado Springs head coach Jeff Culver. “[He] didn’t have much success.”
Culver was the only collegiate coach to scout White coming out of high school. He knew of White from his time at Johnson & Wales, an NAIA school known for its culinary program. So, when Culver made the move to UCCS, he recruited White.
Upon White’s arrival at UCCS for his freshman season, Culver planned to red-shirt his new recruit. He was confident in White’s abilities, but he believed that White needed to grow into his frame a bit more before contributing at the next level.
“I didn’t have a lot of finite answers for [White’s family], but what we did offer was an opportunity,” Culver said. “And really, that, at the end of the day, was what Derrick was looking for. He believed in himself and was just looking for a coach and a program that would believe in him as well.”
In high school, White quickly emerged as Legend’s best player, but that wasn’t in the cards at UCCS to start.
He was living with three other players, all of whom were getting minutes. “It was four of us, all on the basketball team,” Welsh said. “Nobody else was red-shirting besides him, so it was tough for him.”
When the Mountain Lions started preseason practices, White lined up with the reserves. They scrimmaged against the starting unit, but it was lopsided— in favor of White’s squad.
“Derrick was killing our starting five,” Welsh recalled. “He’s taking the ball from them, he’s going over the top of people, he’s out-rebounding them, [and] their team is beating ours in practice.”
As he continued to exceed expectations, the plan to red-shirt White seemed out of the question. Everything changed after UCCS traveled north for a preseason game, and things didn’t go well. “We got spanked,” Welsh remembered.
Then, White got his shot.
“The next day, we fly back, and Derrick doesn’t say anything,” Welsh said. “We lived together. We show up at practice the next morning, and he goes from red-shirting to starting. They moved him right into the starting lineup. It’s just a hell of a story.”
His freshman season, the team went 6-22 overall, including a 5-17 record in the conference. The very next year, the team went 21-9 with a 16-6 conference record.
His minutes only went from 29.5 to 30.5 per game, but Culver trusted him with increasing his responsibilities. White attempted 293 shots his freshman year, but as a sophomore, the number jumped to 367, and his scoring numbers went from 16.9 points per game to 22.2.
As a junior, White and the Mountain Lions really took off. UCCS went 27-6 overall and 17-5 in the Rocky Mountain Athletic Conference. They broke off a 14-0 win streak to start the season, peaked at #2 in the NCAA Division II rankings, and took home an RMAC Championship.
White formed a dynamic duo with his roommate Welsh, the Mountain Lions’ all-time leading scorer and rebounder, and the two became best friends. UCCS under Culver was a home — a place where White was thriving.
But, like so many young adults discovering themselves, White wanted more. That meant leaving the community he’d built with Welsh and Culver in Colorado Springs.
“The conversation that we had that stuck with me was when it was brought to my attention, he said, ‘Coach, you told me that every year I have to get better,’” said Marcus Mason, White’s trainer, mentor, and long-time friend. “And he articulated why he wanted to leave.
”He said, ‘You told me every year that I have to get better.’ And I got really upset with him, and I said, ‘What do you mean? You’re telling me you can’t get better next year?’ And he said, ‘Well, no Division I schools will schedule us. I will only probably have two competitive games the entire year.’”
White didn’t think he didn’t fit at UCCS. He loved it there. He was with his friends, it was the only school that gave him an opportunity coming out of high school, and Welsh thought they had a shot at winning a national championship the following year.
Success with the Mountain Lions alongside his best friend was a story three-quarters finished. But White was eager for the next challenge, and the University of Colorado Boulder had come calling and White was ready to answer.
However, leaving UCCS meant letting others down. White hated that. And he had to tell his best friend that he was leaving for Boulder. That conversation was more difficult for White than any on-court challenge he’d faced so far.
Welsh remembered being home in the six-bedroom apartment he and White shared with other basketball players. He got a text from the bedroom upstairs.
“What are you doing?”
Welsh was quick to mock his best friend. “We’re like ten feet apart. Why are you texting me?”
So White came downstairs. Welsh, sitting on his bed, watched White plop himself into his desk chair.
“He’s kind of rocking his body back and forth. And I’m like, ‘What’s up, bro? Are you okay? What’s going on?’”
White refused to get to the point and was doing whatever he could to avoid the conversation. Eventually, Welsh figured it out himself.
“You’re leaving, aren’t you?”
All White could muster up was an exasperated, “Yeah…”
He revealed that he was joining CU and that the transfer would be official soon. Welsh was stunned, and the two best friends sat in silence, neither knowing exactly what to say. After a few quiet moments, White spoke.
“Are you mad at me?”
White, not one for conflict, was more worried about disappointing his friend than changing schools. But Welsh quickly eased his friend’s guilt.
“Bro, no, I’m not mad. I’m so happy for you, and I will never be mad. But I am sad.”
After a brief moment of sadness, the two friends reconciled, and the whole friend group began joking about whether or not White could get them the latest CU gear.
Left to right: Dan Hargrove, Alex Koehler, Derrick White, and Andrew Buckholtz.
In Boulder, White finally got the red-shirt year he was supposed to have as a freshman at UCCS. Culver said White spent the extra time in the weight room. “His body was finally done growing vertically. He had been filling out [in] Year Two and Year Three with us, but then a full year in the weight room and an offseason program was huge for him in Boulder.”
After sitting out one season at CU per NCAA rules, White once again demonstrated why those in his corner speak so highly of him. He played 32.8 minutes per game, leading the team in scoring (18.1 PPG), assists (4.4 APG), and steals (1.2 SPG). White also finished second in blocks (1.4 BPG) and fourth in rebounding (4.1 RPG).
Colorado went just 19-15, but White proved that he belonged at the DI level and then some. After his senior year, he declared for the NBA Draft and was selected 29th by the San Antonio Spurs.
Left to right: Amida Brimah, Derrick White, Alex Welsh, Tommie Anderson.
Now in the NBA, White was still being ignored, even by the team that had drafted him.
“I never even saw him, never even knew he existed in the world,” head coach Gregg Popovich said. “Didn’t know he was on the planet.”
San Antonio was in a state of flux. Kawhi Leonard was attempting to force his way out of town. The Spurs were pivoting towards a rebuild. They were on the hunt for new players, but White only earned an opportunity at the G League level.
He showed out for the Austin affiliate, averaging over 20 points and five rebounds. But in spite of increasing success including a G League championship, White was the same: jovial and outgoing with friends and family, timid in front of a crowd. Even after being drafted into the NBA, he was still trying his best to go with the flow and be a fly on the wall.
“It was maybe his first or second G League game, and he took like two shots. He was being passive,” said Dan Hargrove, former UCCS assistant and one of White’s closest friends. “I texted him after, and I was like, ‘Bro, what are you doing? Like, this isn’t you. What is going on here?’ He was like, ‘I know. I’m just trying to find my role.’ I think he’s always been so careful not to shake up what’s already been built or to upturn the applecart if you will. He’s very conscientious and very pragmatic when it comes to moving to new situations.”
White’s head-down, do-the-work attitude meshed perfectly with Spurs basketball, but even Popovich had to convince White that he belonged. Under Pop and his staff, White started to shed some of his outer shell. Once challenged, he outperformed. Yet, his quiet attitude remained. Sometimes he still needed external pressure.
“[Popovich] told me, ‘I got no choice. You gotta go.’ So I just got thrown into the fire and was just trying to learn on the fly,” White told JJ Reddick on The Old Man & The Three Podcast. “I mean, his big thing with me is telling me that I belonged, to prove myself that I belonged, so every other day he would come up to me and be like, ‘Hey, you belong here.’ So having someone believe in you and trusting you, it meant a lot.”
The very next year, San Antonio acknowledged White’s success. He became a core part of their rotation. He appeared in 67 games, starting 55 of them. By March, White had Popovich begging the front office to hand him a new deal. “He should refuse to play another game until we change this contract. He has been spectacular,” Popovich said.
In the postseason, White continued to show off his game. He made headlines after an incredible performance in a win over the Denver Nuggets. White put up 36 points, five rebounds, five assists, three steals, and a block on 15-of-21 shooting.
Following his remarkable playoff performance, White earned the chance to play with Team USA at the 2019 FIBA Basketball World Cup. Coached by Popovich, White averaged 15.5 minutes per contest, playing alongside future teammates Jayson Tatum, Jaylen Brown, and Marcus Smart.
From then on, the opportunities to shine flooded in. He improved his scoring numbers in each of the next two seasons, jumping from 9.9 points per game to 11.3 to a career-high 15.4 in the 2020-21 season. White was starting nearly every game as a top-3 scoring option in San Antonio.
White had seemingly made it, but still rarely showed his confidence in ways fans might expect. The soft-spoken approach covered up the killer instinct. “He’s just [a] locked in, quiet assassin,” said Hargrove.
White seems to have always possessed internal belief, and he’s naturally combined it with the humble external attitude that the public sees. It’s not an easy balance to maintain with the bright lights of the NBA shining down on him.
“He’s a great guy to have in a locker room because he’s a stabilizing influence with a level head and never takes any credit for himself,” said Calvert. “He’s always dishing compliments to the team and deflecting any of the limelight that he gets. So, I think it’s a pretty unique quality that he has.”
Outsiders always found a way to cast him aside, but after a few years with the Spurs, that began to change.
And by the time the 2022 NBA trade deadline rolled around, another team expressed their interest for White.
On February 10, 2022, Boston sent Josh Richardson, Romeo Langford, their 2022 first-round draft pick, and a 2028 pick swap to San Antonio in exchange for White’s talents.
Even after the Celtics had rattled off a 17-7 record after the new year and become a Finals favorite, President of Basketball Operations Brad Stevens identified White as a missing piece to a Banner 18 run.
“They paid a little bit extra to get a guy they really like,” an NBA executive told Steve Bulpett of Heavy Sports. “He’s the guy that they targeted. The Celtics went after him. They ended up getting the guy they wanted. You can tell by the price they paid for him.”
It was a whole new environment for White — a team with a shot at the title and an entirely new set of people to warm up to. Not an easy situation for the introvert.
When he joined the Celtics, the team was already gelling. They had won six in a row and eight of their last nine, and their defense had established itself as the best in the league.
Listen to any recently-traded NBA player and they’ll give you the stock answer that basketball is a business. But that belies the difficulty of the transition. White was plopped in the middle of an unfamiliar team in the middle of a season.
And it was no longer about whether White was good enough to compete with the other players on the floor. He had established that in San Antonio. But could an all-around glue guy be an all-around glue guy for a championship?
In just his first game as a Celtic, White delivered. He was a member of the closing lineup in a hard-fought win over his home-state Nuggets. He had 16 points, six rebounds, and two assists. “He looks good in green,” Tatum said post-game.
Unselfishness is a skill often praised, especially when it comes to point guards. It’s one of the reasons Boston chased White.
“He’s a guy that only cares about winning, that will do all of the little things, as you can see in some of his stats, defensively, with regard to willingness to put his body on the line, activity, shot challenges, all of those things,” Brad Stevens said after the trade. “And on offense, just by making simple plays and doesn’t need to do anything to be on the highlights to really, really impact winning.”
And while White shot out to a hot start with Boston, his play quickly became unsteady as he tried to adapt to his new surroundings. After scoring in double figures in nine of his first twelve games, he failed to reach that mark for four-straight contests. He was consistently inconsistent in the postseason. His minutes fluctuated along with his impact.
Flash forward to now, with a training camp and full regular season in Boston behind him, the Celtics have reaped the benefits of a more comfortable and integrated White.
“He’s working on confidence and to [know] that he belongs,” said Richard White. “And knowing that he can do these things.”
And his teammates continue to encourage him to be his best self.
“We’re just so much more of a dynamic team when D-White is asserting himself, and being aggressive, and not being passive,” said Tatum after Boston’s Game 2 win over the Hawks. “We’ve talked about him being too passive and looking for guys too much. He’s too good of a guy.”
White’s top-4 plus/minus overshadows Tatum. His defensive impact has him in consideration for an All-Defensive team. He’s exploded for four 20-point, 10-assist games — all since February.
After years of hard work, White’s talent is no longer being hidden behind humility — it’s jumping off the page. No one — not other NBA players, coaches, GMs, or NBA pundits — is writing him off anymore.
Maybe the NBA and its fans are finally learning the lesson that Welsh and White’s other college teammates learned early on. Tommie Anderson, another one of White’s UCCS teammates, still possesses a vivid memory of the shock that ran through his head when he first saw White play.
“He was just this small skinny kid with a fro,” said Anderson. “And I thought, ‘Dang, this is the guy everybody’s been talking about?’ And then I just remember seeing him actually play, and I was like, ‘Oh, okay, now it makes sense.’ He was just a beast.”
Left to right: Tommie Anderson, Latesha Anderson, Hannah White, and Derrick White.
Winning is everything for White, and that’s a big reason why he’s so team-oriented. If a basketball player wants success in the upper echelons of the NBA, he probably cares about winning. Enough that, even for someone as mild-mannered as White, his competitive drive spills out in other parts of life.
Try playing a board game or video game with the likely-to-be-All-Defense Celtic and it gets tough and contentious quickly. “If he ever loses, it’s always figuring out why did he lose, not because he was actually beaten,” said Welsh.
White’s competitive drive is so fierce that not even his friends and family can avoid it. Once, he styled himself a winning makeup artist.
“Our wives are pretty close, so we hang out a lot,” said Anderson. “They had this huge idea. I don’t know if they saw it on TikTok or somewhere on social media. They wanted us to do their makeup, and they were going to have a competition [to see] who does it the best.”
White and Anderson traded in their headbands and Nikes for blush and mascara and got to work. Suddenly, a playful game between friends was a high-stakes contest.
Left to right: Latesha Anderson, Hannah White, Derrick White, and Tommie Anderson.
“Derrick is getting super competitive about this,” said Anderson. “He starts [saying], like, ‘What does this do? Tell me what this does if I do it to your makeup.’ Getting all into it. We’re doing makeup, and he’s trying to perfect it. He just did not want to lose.”
Unfortunately for White, his questions did not yield the answers he was hoping for.
“I think both of our wives said that each one of us did better,” said Anderson. “So, of course, he was pissed. He’s like, ‘There’s no way. Mine is better than this s***.’ And, of course, he got mad because he wanted to win.”
If it doesn’t involve playoff-intensity eyeliner application, White keeps it low-key. Maybe too low-key, if you expect NBA players to outwardly acknowledge their success through their wardrobe and appearance.
Hargrove remembered offseason summers in Colorado when White was playing for the Spurs. People back home were starting to ask him for pictures.
“He went out to the bar in a Twitter t-shirt,” Hargrove said. “It was just a big gray t-shirt with the Twitter bird in the middle of it. And I was like, ‘Derrick, we got to change this up.’
Perhaps White knew what he was doing. Those that know him say his sense of humor is dry.
“He’s self-proclaimed that he’s the nicest person that you know,” Welsh said. “He would tell you, ‘I’m the nicest person you know,’ and it’s really hard to argue. Through and through, he’s a good dude. He’s a great friend. He’s always there. He doesn’t ever tarnish any relationships that he has.”
White’s family is his anchor. Last summer, he and his wife Hannah welcomed their child Hendrix in the middle of Boston’s run to the NBA Finals. He missed Game 2 against the Heat to be at their side.
“He went from a little bit nervous about having a kid, which I think every human goes through, to kind of calling into action,” said Josh Repine, White’s roommate from Boulder and close friend. “And, of course, Hannah gave birth right during their playoff run last year, and he’s balancing both. He’s not sleeping. He’s doing whatever it takes for Hendrix. As a friend, it’s cool to look at. I’ve learned a lot from it. It’s pretty inspirational.”
Like he did with every other development in his life, White took on the challenge.
“He’s an awesome dad, and he loves it,” said Welsh. “It’s something that he prides himself on. You can see the way he interacts and the time he spends with his son is super valuable to him. And he and I have chatted a little bit about how he wants Hendrix to recognize him as a basketball player and what that looks like for his career moving forward, which I think is special. You’ll see it in his play. It’s elevating his game. It’s adding to the motivation for him now that he has this little boy’s eyes watching.”
Now, no matter what happens this season, or in any season beyond, White wants to leave a legacy that his son will be proud of. Richard White explained his son’s newfound motivation.
“If you go on a road trip and it doesn’t necessarily go well, you know that you’re going to come home, and somebody’s going to be very happy to see you,” he said. “So, I mean, you kind of struggle, and you come back, and then Hendrix wakes up, and he smiles at his dad, and you kind of forget about all the other things that may or may not have gone well while you were gone.”
White’s even started repping his fatherhood on game days. He showed up to Game 2 of Boston’s series against Atlanta wearing a hoodie with the acronym ‘W.A.S.H.E.D’ across the chest.
“What it stands for is We Are Super Heroes Every Day,” White explained post-game. “It’s called WASHED Dads. It’s a cool little brand. I’m a dad, so shoutout to them.”
That pure love for his son keeps White going, and his kind-hearted nature allows him to get through the most disappointing times in his life. Elliot, White’s friend since age 5, was in town when the Celtics lost in Game 6 to the Golden State Warriors at TD Garden. He and his wife Holly had made the trip to Boston to watch White play, but their visit couldn’t have come at a more heartbreaking time for White.
“I was like, you just lost the Warriors in Game 6,” Elliot remembered. “Yeah, we made a trip, but I’m going to give you your space. And he’s like, ‘No, come over to the house. Come meet my baby. Come hang out.’”
So, Elliot and his wife went. If the Celtics had won, the trip would have been an excitement-filled celebration, but after the loss, it could have easily turned into an awkward, silent stay.
Instead, White’s reverted to what matters most. In one of the most disheartening moments of his career to date, White put his family and friends first.
“He just saw the Warriors pick up the trophy in his own [arena],” Elliot said. “He comes home, and the first thing he does is he gives Hendrix a kiss, he gives Hannah a kiss, and he asks how they’re doing. He’s asking Holly about how our trip has been. He’s asking about where we went to dinner.
“This is four hours after Game 6, right? It just goes to show his priorities. And that’s not to say that basketball isn’t a priority because it’s a big one for him, and he’s competitive. But he’s just always going to be my best buddy from five years old growing up.”
Left to right: Reece Elliot and Derrick White.
White gave his friends a tour of the new house. He made sure they were comfortable.
And then, he reached for the Oreos.
“I was like, ‘When was the last time you had an Oreo?’ He’s like, ‘I haven’t had one since the playoff series.’ And he pulls out this clear jar of, I don’t know, 40, 50, 100 Oreos and just starts smacking. He’s like, ‘Man, those are so freakin’ good.’”
Elliot was stunned.
“I’m like, ‘Dude, do you need to vent? Do you need a shot of tequila? Do you need to go throw something at the wall? Like, what do you need?’” Elliot recollected. “He’s like, ‘I need a frickin’ Oreo.’ I’m like, ‘Alright, man, let’s watch some TV and hang out with Hannah and shoot the shit like old times. So, I think it’s just a good representative of, he’s just a good dude.”
As the Celtics prep for Game 3 of their first-round series with the Hawks, Derrick White has made a name for himself. His 2022-2023 regular season is award-worthy and he’s kicked off the playoffs as Boston’s second-leading scorer.
“I feel like I’ve been here forever even though it’s only been one year,” said White after his 33-point, 10-assist showing on the one-year anniversary of his joining the Celtics. “This year, [I’m] just a lot more settled in. Compared to a year ago today when life kind of just changed in an instant. So, I got to say, I love being here, and it’s just been fun playing with this team.”
White is even earning MVP chants at TD Garden after scoring 26 points and being Trae Young’s key defender in Game 2.
“We talked about it after the game,” Tatum said of White’s MVP chants. “He was like, ‘That’s what it feels like?’ And I was like, ‘Yeah, I guess.’”
For White, reaching this point has been a unique battle in expressing himself. Cut from his middle school basketball team. Overlooked by Division I scouts. Nearly red-shirted at the Division II level. Success always preceded by judgment and adversity.
Time after time, challenge after challenge, White diligently proved the initial judgments wrong. He’s reached inside himself for extra motivation so many times, no one could blame him for developing that special brand of NBA, I’m-The-Guy brashness.
But that isn’t Derrick White. He’s always kept his ego in check while staying sure of himself.
“The person you see on the court with Derrick is who he is off the court,” said Repine. “He’s always smiling. He’s pretty straightforward.”
The simplicity of White’s desires breeds an inability to appreciate everything he brings to the court. NBC Boston’s color commentator Brian Scalabrine noted that, “his personality doesn’t fit how good of a player he is.”
White would rather play a board game and hang out with his friends than go out and party. His friends have to beg him to leave the house. “He could sit there all day if we let him,” said Welsh.
So what? Let the other stars handle the glitz and glamor. Derrick White wants to win, he wants to spend time with his family, and he’ll probably want some Oreos.
“He’s a simple dude. Super kind-hearted. Super genuine,” said Welsh. “And unfortunately, definitely one of the nicest dudes I know.”
آرسنال باید یکشنبه بدون یکی از بازیکنان کلیدی خود در الکساندر زینچنکو به مصاف وستهم یونایتد برود.
این بازیکن همه کاره اوکراینی پس از انتقال از منچسترسیتی در تابستان گذشته و پیوستن مجدد به میکل آرتتا در شمال لندن، ثابت کرد که یکی از خریدهای فصل است.
او نقطه دفاع چپ را متعلق به خود کرده است و با توانایی خود در جابجایی یکپارچه در خط میانی برای ایجاد بار اضافی، سبک آرسنال را متحول کرده است.
اما توپچی ها در سفر آخر هفته خود به وستهام زینچنکو را در اختیار ندارند زیرا در تساوی 2-2 هفته گذشته مقابل لیورپول با مشکل کشاله ران روبرو شدند.
آخرین اخبار آرسنال را اینجا بخوانید
زینچنکوی نفسگیر در اواخر آنفیلد پس از شکست در دوئل ترنت الکساندر-آرنولد که منجر به گل تساوی روبرتو فیرمینو شد، کنار رفت.
به جای او، کیران تیرنی احتمالا در پست دفاع چپ شروع خواهد شد.
ورزشکاران اضافه کنید که تصور می شود مصدومیت زینچنکو جزئی باشد و امید است او برای بازی جمعه آینده مقابل ساوتهمپتون در ورزشگاه امارات بازگردد.
آرسنال می تواند روز سنت تاترینگهام را تنها با یک برد دیگر جشن بگیرد. شکست تاتنهام مقابل بورنموث در روز شنبه به این معنی است که آنها تنها می توانند به حداکثر امتیاز 74 برسند، در حالی که توپچی ها در حال حاضر با 73 امتیاز در صدر جدول لیگ برتر هستند.
اکنون گوش کن
در این نسخه از The Chronicles of a Gooner، بخشی از شبکه پادکست 90 دقیقه ای، هری سیمئو با توبی کادورث همراه می شود تا منتظر سفر آرسنال به وستهم باشد. اگر نمی توانید این جاسازی را ببینید، کلیک کنید اینجا برای گوش دادن به پادکست!
برترین بازیکن متس که در برزخ تریپل-A گیر کرده است، با سه ران خانگی در شش بازی، 0.391/.481/1.351 کاهش می یابد. در روز سهشنبه، در دومین بازی خود پس از اینکه برای مدت کوتاهی به دلیل درد انگشت شست از میدان خارج شد، باتی با یک شوت انفرادی مقابل تیمهای یانکیز اسکرانتون/ویلکسبار ریلریدرز به برتری رسید. این بازیکن 23 ساله با سرعت های مکرر خروجی بیش از 100 مایل در ساعت، پوشش توپ را جدا می کند که باعث حسادت تیم متس در لیگ برتر می شود. یا گیج شده
دفتر اصلی نیویورک که تصمیم گرفت باتی را از فهرست روز افتتاحیه کنار بگذارد، پس از آن که او سال گذشته اولین بازی را انجام داد و در طول تمرینات بهاری ماه مارس امسال به تمرین پرداخت، در این لحظه یک مشکل بزرگ بود. حالا این یک بحث است. تیم متس چند هفته پیش، علیرغم خشم فوری طرفداران، آزادی عمل بیشتری برای اتخاذ چنین تصمیمی داشت، زیرا هنوز هیچ کس در فصل معمولی در بات شرکت نکرده بود و هیچ بازی باختی نداشت. همچنین در درون سازمان این اطمینان وجود داشت که ادواردو اسکوبار، بازیکن پایه سوم، پس از سپتامبر داغ خود در بشقاب، تولید خواهد کرد.
با این حال، چهار سریال در این فصل جوان، اسکوبار یک خروجی خودکار است. در طی 11 بازی، او 0.111 (4 در برابر 36) را با OPS 0.376 و یک ران خانگی می زند. هر امیدی که از سال 2022 در او باقی مانده باشد، ناپدید شده است. او توسط تماشاگران خانگی هو می شود. نتایج تیره و تار هستند و دلیل کمی برای پیشنهاد یا باور اینکه عملکرد او ناگهان تغییر خواهد کرد وجود ندارد. به علاوه، او می داند که یک جانشین است.
اسکوبار هفته گذشته به FOX Sports گفت: “آنچه من معتقدم، برت باتی یکی از بهترین بازیکنان پایه سوم بیسبال در آینده خواهد بود و مارک وینتوس نیز یکی از بهترین های این بازی خواهد بود.” “و ما در طول تمرینات بهاری خیلی دور هم بودیم و واقعاً صمیمی شدیم و دوستی خوبی داریم. در پایان روز، برای باتی و وینتوس، زمان بندی خدا عالی است. یک بار بیلی [Eppler] می بیند که آنها آماده هستند و می توانند به تیم کمک کنند، او این تصمیم را خواهد گرفت. اما در حال حاضر من به آنجا می روم و فقط بازی خودم را انجام می دهم.”
زمانی که Triple-A Syracuse در حال بیرون کشیدن نکات برجسته روزانه در مورد موفقیت باتی است، دویدن اسکوبار در پایگاه سوم هر روز سخت تر می شود. تقریباً به نظر می رسد که آنها در حال ترول کردن همراه خود در لیگ بزرگ هستند. با اخراج باتی پس از تمرینات بهاری، مدیر کل بیلی اپلر به طور کنجکاوی زمان خود را در مینورها (179 بازی در سوم) با رافائل دیورس (318 بازی در رده سوم لیگ کوچک)، نولان آرنادو (415 بازی) و آستین رایلی مقایسه کرد. (435 بازی). این استدلال با توجه به اخطاریه ای که اپلر در مورد احتمالات ارائه کرده است، حتی ناخوشایندتر به نظر می رسد: “آنها یک تماس تلفنی دارند. آنها نیازی ندارند که در سطح لیگ برتر اتفاقی بیفتد. آنها استعدادهایی دارند که می توانند به آنها کمک کنند. تا اینجا.”
خوب، پس چرا باتی هنوز است آنجا?
6-6 Mets دارای حقوق و دستمزد 353.5 میلیون دلاری است – تنها بالاترین در تاریخ MLB – اما بهترین فهرست ممکن خود را ارائه نمی دهند. این سازمان میداند که برای رسیدن به جایی که میخواهد در ماه اکتبر به کمک همه، از جمله برخی افراد بالقوه نیاز دارد. این ابتدا مستلزم زنده ماندن در شش ماه آینده است. با این حال، مت ها زمان خود را با اسکوبار می گذرانند – رویکردی که می تواند دوباره آنها را در یک بخش قدرتمند NL شرق که شامل دو نماینده قبلی لیگ ملی در سری جهانی است، شکست دهد. این منصفانه است که این سوال را مطرح کنیم که آیا عدم تمایل اولیه نیویورک به نام بردن از شانس های اصلی خود، تفاوت در پیروزی در این بخش خواهد بود یا خیر. انتظار می رود که مسابقه سه اسب تا ماه سپتامبر بسیار فشرده باشد.
بازیکنان متس، مربیان و مالک میلیاردر آنها همگی موافقند که در فصل خیلی زود است که نگران برخی از روندهای ناگوار تیم باشیم. چه زمانی دیگر برای نگرانی در مورد شروع فصل 0.500 زود است؟ کوهن پاسخ روشنی نداد. او آن را به “مردم بیسبال” واگذار کرد. گفت شاید اردیبهشت است. شاید ژوئن باشد. چند سال پیش، تحت مالکیت یکسان، دفتری متفاوت و شرایط متفاوت، تیم متس، مربی چیلی دیویس را در 23 بازی فصل اخراج کرد. و آن متس برای پیروزی در حال حاضر به شکلی که این باشگاه 2023 است ساخته نشده بود.
به نظر می رسد متس دفاع تیمی را بر حمله ترجیح می دهد، که اگر ترکیب تولید کننده بود، چنین معضلی نخواهد بود. اما به سختی اینطور است. نیویورک با داشتن دو خطای پایین MLB، با بهترین درصد فیلدینگ (.995) در رشته های اصلی وارد چهارشنبه شد. مت ها همچنین 81٪ از زمین ها و بند ها را به اوت تبدیل کرده اند که دومین نرخ بالاتر در رشته های اصلی است.
همه خوب و خوب. حالا بیایید نگاهی به ترکیب بیندازیم.
تنها دو تیم NL نسبت به متس دوندگی کمتری به ثمر رساندهاند، در حالی که میانگین ضربات آنها با دوندههایی که در موقعیت گلزنی قرار دارند آخرین رتبه در لیگ است. آنها در روز چهارشنبه وارد شدند و 90 مرد را در پایه جا گذاشتند – برای چهارمین نفر در رشته های اصلی و برای دومین نفر در NL. مشکل جدیدی نیست در چند فصل گذشته، ما نیویورک را در جذب بچهها در پایه برتر دیدهایم، اما در نهایت وقتی نوبت به سوار کردن آنها میشود، کوتاهی میکند. این باشگاه در سال گذشته در رتبه 28 دوندگان باقی مانده در پایه قرار گرفت.
آینده متس اکنون چه زمانی خواهد بود؟
بن ورلاندر و الکس کوری در مورد مبارزات تهاجمی نیویورک متس بحث می کنند و از سازمان می خواهند که فرانسیسکو آلوارز، برت باتی و رونی مائوریسیو را با احتمال زیاد بازی کند.
فراخوانی باتی، بلافاصله متس را به یکی از بهترین حملات بیسبال تبدیل نخواهد کرد. مانند سایر جوانان آیندهدار، از جمله فرانسیسکو آلوارز، شکارچی که اخیراً ارتقا یافته است، باتی احتمالاً زمانی که برای اولین بار به میدان میآید با تطبیق دادن با بازیهای لیگ اصلی، با مشکل مواجه خواهد شد. اما این فقط دلیل دیگری است که زودتر به او عادت کنیم. بگذارید بچه ها همین الان بازی کنند، قبل از بسته به آنها برای ارائه پایین کشش.
اگر مت ها از توجه اولیه به اسکوبار و پایه سوم ناامید می شوند، خوب، تا حدودی از اقدامات خودشان ناشی می شود. مت ها پنهان نکردند که به دنبال ارتقاء، اگر نگوییم سوپراستار، در پایگاه سوم خارج از فصل هستند، زمانی که در ابتدا با کارلوس کوریا موافقت کردند. همچنین گفته میشود که آنها قبل از اینکه مانی ماچادو یک بازیکن بزرگ دیگر با پادرس امضا کند، به ستاره ششباره علاقهمند بودند. مت ها می دانستند که سوراخی در گوشه داغ دارند و اسکوبار هرگز گزینه بلندمدتی نیست.
شوالتر در این هفته از کهنه سرباز گفت: “او برای ما در دفاع واقعاً خوب بازی کرد، بازی های سختی انجام داد.” “او همیشه همان مرد بوده است. من فکر می کنم این به باشگاه کمک می کند. فکر می کنم همه کمی نسبت به او احساس می کنند – او به شما می گوید، به درستی اینطور است – مقداری از نوری که ممکن است در این زمان بیشتر روی او باشد. اما او از این چالش استقبال می کند. همانطور که قبلاً گفتم، هر چه که قرار است باشد، به آن خواهد رسید.”
هر بار که اسکوبار به صورت تهاجمی مبارزه می کند و هسته جوان متس همچنان به در می زند، سر و صدای هواداران بیشتر می شود. Ronny Mauricio برای چهارمین بار در 10 بازی Triple-A سهشنبه را بازی کرد، و اگرچه فرانسیسکو لیندور او را مسدود کرده است، متس مطمئناً میتواند از او در ضربهگیر تعیینشده استفاده کند. OPS 0.670 نیویورک از جایگاه DH در رتبه بیستم لیگ های بزرگ قرار دارد.
هواداران ترجیح میدهند حملات و دردسرهای فزاینده بازیکنان بالقوه را ببینند تا بازیکنانی که بهترین روزهایشان بدون شک پشت سرشان است. مصدومیت شکارچی عمر نارواز دست متس را با آلوارز مجبور کرد، اما آنها مجبور نیستند با اسکوبار آنقدر محافظه کار باشند. این کهنه کار ممکن است در صورت فراخوانی باتی بیشتر مستعد نیمکت نشینی باشد، اما رهبری اسکوبار و تأثیر مثبت کلی بر باشگاه متس هنوز هم می تواند زمانی که او بازیکن پایه سوم ابتدایی نباشد، مورد استفاده قرار گیرد.
کوهن گفت: “ما فرصت طلب خواهیم بود.” و اگر مجبور باشیم کارهایی برای بهبود باشگاه انجام دهیم، انجام خواهیم داد.”
فرصت برای بهبود باشگاه توپ درست در مقابل آنها است، یا حدود 265 مایل و کمتر از پنج ساعت در شمال کوئینز. حمله متس ممکن است از جرقه استفاده کند. در عوض، آنها در حال بازی با آن هستند. اگر تغییرات زیادی طول بکشد، ممکن است پشیمان شوند.
Deesha Thosar نویسنده MLB برای FOX Sports است. او پیش از این به مدت 3.5 فصل به عنوان گزارشگر بیت در نیویورک دیلی نیوز، سریال Mets را پوشش می داد. دیشا دختر مهاجران هندی در لانگ آیلند بزرگ شد و اکنون در کوئینز زندگی می کند. او هرگز مسابقه رافائل نادال را از دست نمی دهد، مهم نیست در چه کشور و منطقه زمانی بازی می کند. خواب همیشه می تواند فدای ورزش شود. او را در توییتر دنبال کنید @DeeshaThosar.
داستان های برتر از FOX Sports:
دنبال کردنموارد دلخواه خود را دنبال کنید تا تجربه FOX Sports خود را شخصی کنید
لیگ برتر بیسبال
نیویورک متس
از لیگ برتر بیسبال بیشتر دریافت کنیدموارد دلخواه خود را دنبال کنید تا اطلاعاتی در مورد بازی ها، اخبار و موارد دیگر دریافت کنید
1. میلواکی باکس در مقابل برنده شماره 8 مرحله بازی 2. بوستون سلتیکس در مقابل برنده شماره 7 مرحله بازی 3. فیلادلفیا 76رز در مقابل 6. بروکلین نتس (نهایی) 4. کلیولند کاوالیرز در مقابل 5. نیویورک نیکس (نهایی)
برنده به یک بازی حذفی در برابر بازنده Heat-Hawks برای رتبه 8 صعود می کند. بازنده از مسابقات Play-In حذف می شود.
جدول رده بندی کنفرانس های غرب
1. دنور ناگتس (دانه بسته شده) 2. ممفیس گریزلیز (دانه بسته شده) 3. ساکرامنتو کینگز (دانه بسته شده) 4. فونیکس سانز (دانه بسته شده) 5. گلدن استیت وریرز* (باقی مانده: @ POR) 6. LA Clippers* (در مقابل POR، @ PHX) — 0.5 گیگابایت 7. لس آنجلس لیکرز* (در مقابل UTA) — 1 گیگابایت 8. نیواورلئان پلیکانز* (@ MIN) — 1 گیگابایت 9. مینه سوتا تیمبرولوز* (@ SAS، در مقابل NO) — 2.5 گیگابایت 10. اوکلاهما سیتی تاندر^ (در مقابل MEM) — 4 گیگابایت
براکت کنفرانس غربی
1. دنور ناگتس در مقابل برنده شماره 8 مرحله بازی 2. ممفیس گریزلیز در مقابل برنده شماره 7 مرحله بازی 3. ساکرامنتو کینگز در مقابل 6. لس آنجلس کلیپرز 4. فونیکس سانز در مقابل 5. گلدن استیت وریرز
بازی های PLAY-IN
7. لس آنجلس لیکرز در مقابل 8. نیواورلئان پلیکانز
برنده به عنوان بذر شماره 7 صعود می کند. بازنده نقش برنده Wolves-Thunder را برای رتبه 8 بازی می کند.
9. مینه سوتا تیمبرولوز در مقابل 10. اوکلاهما سیتی تاندر
برنده به یک بازی حذفی در مقابل بازنده لیکرز-پلیکنز برای رتبه 8 صعود می کند. بازنده از مسابقات Play-In حذف می شود.
* حداقل Play-In خواهد ساخت ^ در Play-In شرکت خواهد کرد
پلی آف 2023 NBA چه زمانی آغاز می شود؟
پلی آف NBA با مسابقات Play-In آغاز می شود که بین 11 تا 14 آوریل برگزار می شود. پس از آن، دور اول پلی آف از 15 آوریل آغاز می شود. بازی ها تا آغاز فینال NBA در 1 ژوئن ادامه خواهد داشت.
چند تیم به پلی آف NBA راه می یابند؟
از نظر تاریخی، 16 تیم (هشت تیم با بهترین رکوردها در هر کنفرانس) تیم های پلی آف NBA را تشکیل می دهند. با تورنمنت Play-In، چهار تیم اضافی این شانس را به دست میآورند که در فصل بعد بازی کنند.
از انجمن ملی بسکتبال اطلاعات بیشتری دریافت کنیدموارد دلخواه خود را دنبال کنید تا اطلاعاتی در مورد بازی ها، اخبار و موارد دیگر دریافت کنید