سایت طوفان بت نیلی افشار

سایت طوفان بت : LEGEND: Derrick White’s journey to stardom with the Boston Celtics 

LEGEND: Derrick White’s journey to stardom with the Boston Celtics 

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet

Picture the Derrick White you think you know. The dependable, do-it-all combo guard. The sneaky and spectacular shot-blocker. The relentless on-ball defender. The clutch shotmaker whenever the Boston Celtics need a bucket. The connector. The Derrick White who had 26 points, seven rebounds, three blocks, two assists, and one steal against the Atlanta Hawks in Game 2.

His family and close friends have always known him like this, the unassuming baller shining on the court. But growing up, coaches and recruiters and teammates and opponents didn’t notice Derrick White until they couldn’t avoid him.

“He had just gotten his wisdom teeth out,” said Alex Welsh, White’s best friend and teammate at the University of Colorado Colorado Springs. “It was either that morning or the day before. And you’ve been around someone who’s gotten their wisdom teeth. They have chubby cheeks. And at this point, Derrick’s like 6’4”, 160 pounds. So skinny. And he just walks in, he’s got these huge cheeks, and this is his first impression with a lot of the guys.”

In the summer before starting at UCCS, a Division II school and the only college to scout him, White had yet to grow into his frame.

He was a slight, scrawny kid just out of high school. And he had really puffy cheeks.

Along with a few new teammates, he went to get some practice in at a Pro-Am league. No one expected much of him — he was expected to red-shirt his freshman year.

“We all know who he is. Some of us met him. But he walked in, and everybody was like, ‘Yo, are you good? Like, what?’ He was like, [mumbled] ‘Oh, I got my wisdom teeth out.’ He’s talking like you do when you get your wisdom teeth out. Everybody’s like, ‘Why are you here?’ He was like, ‘Oh, I feel fine. I’m okay.’”

And despite initial hesitation, the reserved, chipmunk-y kid did what he always does: busted out of his shell.

“All of a sudden, [the Pro-Am] was like a one night a week thing for three or four weeks throughout the summer — he’s ridiculous,” said Welsh. “He’s doing put-back slams and driving down the lane and taking off on people off one foot. And we’re like, ‘What? Who is this kid?’”

White had defied everyone’s expectations. Again.

Derrick White isn’t a star from NBA central casting. In a sport that highlights dramatic, rim-rocking plays, White’s been often overlooked. But there’s a competitive drive that simmers just under the surface of the quiet kid from Parker, Colorado. It’s propelled him to be the essential piece of a championship contender that he is today.


Left to right: Reece Elliot and Derrick White as kids. Both are wearing yellow Parker, Colorado basketball shirts.

Left to right: Reece Elliot and Derrick White.

Derrick White’s friends and family say he’s always had enough confidence to fill an entire arena. They also understood that, because of his appearance, he was chronically passed up.

“He was just not that big. He just didn’t have the size,” said Cory Calvert, a childhood friend. Outsiders would take a look at White’s skinny frame and move on.

To casual observers, White has always been shy and reserved. However, in quiet, private settings, Calvert remembered him differently. “You get to know him, and he talks a lot of smack,” he said.

“His personality has always been very competitive,” said Richard White, Derrick’s father. “He’s liked sports since the age of 4. He’s very social with his particular friends. So, he’s very loyal in that regard.”

Left to right: Derrick White and Reece Elliot as kids. Both are wearing orange football jerseys that say “Hawks.”

Left to right: Derrick White and Reece Elliot.

And while White constantly showed off his conviction in more intimate environments, his personality only reinforced the presumptuous way outsiders viewed him.

“He’s never going to be the loudest guy in the room that comes out. That’s just not his style,” said Reece Elliot, another childhood friend. “He doesn’t have that outgoing personality. But it’s not because he’s reserved. He’s just very aware, and he’s a good listener, and he’s a good friend. So, he picks and chooses his battles wisely, which I love about him.”

From high school to college, and on to the NBA, coaches and scouts have judged White for his size and demeanor. It made the road to the league, already improbable, even harder.


Left to right: Reece Elliot playing for Chaparral High School and Derrick White playing for Legend High School.

Left to right: Reece Elliot playing for Chaparral High School and Derrick White playing for Legend High School.

Imagine White now, in his element. He’s just slithered over a screen and he’s fighting back into the play. He’s a step behind as Anthony Edwards makes his move, but just as the shot goes up, White extends his reach to cleanly swat the ball from behind.

That defensive artist didn’t get a shot to play basketball for his middle school.

“In eighth grade, he actually got cut from the team and didn’t even make the A-team,” Calvert said. “And I remember being really frustrated about it at the time because he’s one of my best friends, and he was obviously good enough.”

The setback was earth-shattering.

“[He was] devastated,” said Calvert. “And I remember his parents were furious. And I was furious. It just was a really, really unfortunate situation, to be honest.”

Some thirteen-year-olds throw tantrums when life doesn’t go their way. White took the disappointment on the chin. Not unlike the relentless defender he is on the court, he fought through the pick and kept moving. He decided to prove his doubters wrong.

“He became the man at his high school the next year as a freshman,” Calvert said. “And even though he was small, he was by far their best player.”

In his four years at Legend High School, White logged 1085 points and 176 steals, establishing himself as a Titans legend. He’s one of only three athletes from Legend to go pro; the other two are Boston Red Sox infielder Bobby Dalbec and Jacksonville Jaguars linebacker Chad Muma.

Derrick White of Legend High School hugging Reece Elliot (#33) of Chaparral High School.

Derrick White of Legend High School hugging Reece Elliot (#33) of Chaparral High School.

But despite his high school success, White wasn’t on many college recruiters’ radars. Interest was so low, White’s dad took matters into his own hands.

“I found out how Richard had been emailing a bunch of [Rocky Mountain Athletic Conference colleges] in the DII conference out here and every other coach that would take their email,” said University of Colorado Colorado Springs head coach Jeff Culver. “[He] didn’t have much success.”

Culver was the only collegiate coach to scout White coming out of high school. He knew of White from his time at Johnson & Wales, an NAIA school known for its culinary program. So, when Culver made the move to UCCS, he recruited White.

Upon White’s arrival at UCCS for his freshman season, Culver planned to red-shirt his new recruit. He was confident in White’s abilities, but he believed that White needed to grow into his frame a bit more before contributing at the next level.

“I didn’t have a lot of finite answers for [White’s family], but what we did offer was an opportunity,” Culver said. “And really, that, at the end of the day, was what Derrick was looking for. He believed in himself and was just looking for a coach and a program that would believe in him as well.”

In high school, White quickly emerged as Legend’s best player, but that wasn’t in the cards at UCCS to start.

He was living with three other players, all of whom were getting minutes. “It was four of us, all on the basketball team,” Welsh said. “Nobody else was red-shirting besides him, so it was tough for him.”

When the Mountain Lions started preseason practices, White lined up with the reserves. They scrimmaged against the starting unit, but it was lopsided— in favor of White’s squad.

“Derrick was killing our starting five,” Welsh recalled. “He’s taking the ball from them, he’s going over the top of people, he’s out-rebounding them, [and] their team is beating ours in practice.”

As he continued to exceed expectations, the plan to red-shirt White seemed out of the question. Everything changed after UCCS traveled north for a preseason game, and things didn’t go well. “We got spanked,” Welsh remembered.

Then, White got his shot.

“The next day, we fly back, and Derrick doesn’t say anything,” Welsh said. “We lived together. We show up at practice the next morning, and he goes from red-shirting to starting. They moved him right into the starting lineup. It’s just a hell of a story.”

His freshman season, the team went 6-22 overall, including a 5-17 record in the conference. The very next year, the team went 21-9 with a 16-6 conference record.

His minutes only went from 29.5 to 30.5 per game, but Culver trusted him with increasing his responsibilities. White attempted 293 shots his freshman year, but as a sophomore, the number jumped to 367, and his scoring numbers went from 16.9 points per game to 22.2.

As a junior, White and the Mountain Lions really took off. UCCS went 27-6 overall and 17-5 in the Rocky Mountain Athletic Conference. They broke off a 14-0 win streak to start the season, peaked at #2 in the NCAA Division II rankings, and took home an RMAC Championship.

White formed a dynamic duo with his roommate Welsh, the Mountain Lions’ all-time leading scorer and rebounder, and the two became best friends. UCCS under Culver was a home — a place where White was thriving.

But, like so many young adults discovering themselves, White wanted more. That meant leaving the community he’d built with Welsh and Culver in Colorado Springs.

“The conversation that we had that stuck with me was when it was brought to my attention, he said, ‘Coach, you told me that every year I have to get better,’” said Marcus Mason, White’s trainer, mentor, and long-time friend. “And he articulated why he wanted to leave.

”He said, ‘You told me every year that I have to get better.’ And I got really upset with him, and I said, ‘What do you mean? You’re telling me you can’t get better next year?’ And he said, ‘Well, no Division I schools will schedule us. I will only probably have two competitive games the entire year.’”

White didn’t think he didn’t fit at UCCS. He loved it there. He was with his friends, it was the only school that gave him an opportunity coming out of high school, and Welsh thought they had a shot at winning a national championship the following year.

Success with the Mountain Lions alongside his best friend was a story three-quarters finished. But White was eager for the next challenge, and the University of Colorado Boulder had come calling and White was ready to answer.

However, leaving UCCS meant letting others down. White hated that. And he had to tell his best friend that he was leaving for Boulder. That conversation was more difficult for White than any on-court challenge he’d faced so far.

Welsh remembered being home in the six-bedroom apartment he and White shared with other basketball players. He got a text from the bedroom upstairs.

“What are you doing?”

Welsh was quick to mock his best friend. “We’re like ten feet apart. Why are you texting me?”

So White came downstairs. Welsh, sitting on his bed, watched White plop himself into his desk chair.

“He’s kind of rocking his body back and forth. And I’m like, ‘What’s up, bro? Are you okay? What’s going on?’”

White refused to get to the point and was doing whatever he could to avoid the conversation. Eventually, Welsh figured it out himself.

“You’re leaving, aren’t you?”

All White could muster up was an exasperated, “Yeah…”

He revealed that he was joining CU and that the transfer would be official soon. Welsh was stunned, and the two best friends sat in silence, neither knowing exactly what to say. After a few quiet moments, White spoke.

“Are you mad at me?”

White, not one for conflict, was more worried about disappointing his friend than changing schools. But Welsh quickly eased his friend’s guilt.

“Bro, no, I’m not mad. I’m so happy for you, and I will never be mad. But I am sad.”

After a brief moment of sadness, the two friends reconciled, and the whole friend group began joking about whether or not White could get them the latest CU gear.

Left to right: Dan Hargrove, Alex Koehler, Derrick White, and Andrew Buckholtz. Koehler and White are wearing gear from the University of Colorado Boulder, while Buckholtz is wearing a USA Paralympics jacket. Hargrove is wearing a black T-shirt.

Left to right: Dan Hargrove, Alex Koehler, Derrick White, and Andrew Buckholtz.

In Boulder, White finally got the red-shirt year he was supposed to have as a freshman at UCCS. Culver said White spent the extra time in the weight room. “His body was finally done growing vertically. He had been filling out [in] Year Two and Year Three with us, but then a full year in the weight room and an offseason program was huge for him in Boulder.”

After sitting out one season at CU per NCAA rules, White once again demonstrated why those in his corner speak so highly of him. He played 32.8 minutes per game, leading the team in scoring (18.1 PPG), assists (4.4 APG), and steals (1.2 SPG). White also finished second in blocks (1.4 BPG) and fourth in rebounding (4.1 RPG).

Colorado went just 19-15, but White proved that he belonged at the DI level and then some. After his senior year, he declared for the NBA Draft and was selected 29th by the San Antonio Spurs.


Left to right: Amida Brimah, Derrick White, Alex Welsh, Tommie Anderson. All four adults are wearing casual outfits. White is wearing a San Antonio Spurs hat.

Left to right: Amida Brimah, Derrick White, Alex Welsh, Tommie Anderson.

Now in the NBA, White was still being ignored, even by the team that had drafted him.

“I never even saw him, never even knew he existed in the world,” head coach Gregg Popovich said. “Didn’t know he was on the planet.”

San Antonio was in a state of flux. Kawhi Leonard was attempting to force his way out of town. The Spurs were pivoting towards a rebuild. They were on the hunt for new players, but White only earned an opportunity at the G League level.

He showed out for the Austin affiliate, averaging over 20 points and five rebounds. But in spite of increasing success including a G League championship, White was the same: jovial and outgoing with friends and family, timid in front of a crowd. Even after being drafted into the NBA, he was still trying his best to go with the flow and be a fly on the wall.

“It was maybe his first or second G League game, and he took like two shots. He was being passive,” said Dan Hargrove, former UCCS assistant and one of White’s closest friends. “I texted him after, and I was like, ‘Bro, what are you doing? Like, this isn’t you. What is going on here?’ He was like, ‘I know. I’m just trying to find my role.’ I think he’s always been so careful not to shake up what’s already been built or to upturn the applecart if you will. He’s very conscientious and very pragmatic when it comes to moving to new situations.”

White’s head-down, do-the-work attitude meshed perfectly with Spurs basketball, but even Popovich had to convince White that he belonged. Under Pop and his staff, White started to shed some of his outer shell. Once challenged, he outperformed. Yet, his quiet attitude remained. Sometimes he still needed external pressure.

“[Popovich] told me, ‘I got no choice. You gotta go.’ So I just got thrown into the fire and was just trying to learn on the fly,” White told JJ Reddick on The Old Man & The Three Podcast. “I mean, his big thing with me is telling me that I belonged, to prove myself that I belonged, so every other day he would come up to me and be like, ‘Hey, you belong here.’ So having someone believe in you and trusting you, it meant a lot.”

The very next year, San Antonio acknowledged White’s success. He became a core part of their rotation. He appeared in 67 games, starting 55 of them. By March, White had Popovich begging the front office to hand him a new deal. “He should refuse to play another game until we change this contract. He has been spectacular,” Popovich said.

In the postseason, White continued to show off his game. He made headlines after an incredible performance in a win over the Denver Nuggets. White put up 36 points, five rebounds, five assists, three steals, and a block on 15-of-21 shooting.

Following his remarkable playoff performance, White earned the chance to play with Team USA at the 2019 FIBA Basketball World Cup. Coached by Popovich, White averaged 15.5 minutes per contest, playing alongside future teammates Jayson Tatum, Jaylen Brown, and Marcus Smart.

From then on, the opportunities to shine flooded in. He improved his scoring numbers in each of the next two seasons, jumping from 9.9 points per game to 11.3 to a career-high 15.4 in the 2020-21 season. White was starting nearly every game as a top-3 scoring option in San Antonio.

White had seemingly made it, but still rarely showed his confidence in ways fans might expect. The soft-spoken approach covered up the killer instinct. “He’s just [a] locked in, quiet assassin,” said Hargrove.

White seems to have always possessed internal belief, and he’s naturally combined it with the humble external attitude that the public sees. It’s not an easy balance to maintain with the bright lights of the NBA shining down on him.

“He’s a great guy to have in a locker room because he’s a stabilizing influence with a level head and never takes any credit for himself,” said Calvert. “He’s always dishing compliments to the team and deflecting any of the limelight that he gets. So, I think it’s a pretty unique quality that he has.”

Outsiders always found a way to cast him aside, but after a few years with the Spurs, that began to change.

And by the time the 2022 NBA trade deadline rolled around, another team expressed their interest for White.


On February 10, 2022, Boston sent Josh Richardson, Romeo Langford, their 2022 first-round draft pick, and a 2028 pick swap to San Antonio in exchange for White’s talents.

Even after the Celtics had rattled off a 17-7 record after the new year and become a Finals favorite, President of Basketball Operations Brad Stevens identified White as a missing piece to a Banner 18 run.

“They paid a little bit extra to get a guy they really like,” an NBA executive told Steve Bulpett of Heavy Sports. “He’s the guy that they targeted. The Celtics went after him. They ended up getting the guy they wanted. You can tell by the price they paid for him.”

It was a whole new environment for White — a team with a shot at the title and an entirely new set of people to warm up to. Not an easy situation for the introvert.

When he joined the Celtics, the team was already gelling. They had won six in a row and eight of their last nine, and their defense had established itself as the best in the league.

Listen to any recently-traded NBA player and they’ll give you the stock answer that basketball is a business. But that belies the difficulty of the transition. White was plopped in the middle of an unfamiliar team in the middle of a season.

And it was no longer about whether White was good enough to compete with the other players on the floor. He had established that in San Antonio. But could an all-around glue guy be an all-around glue guy for a championship?

In just his first game as a Celtic, White delivered. He was a member of the closing lineup in a hard-fought win over his home-state Nuggets. He had 16 points, six rebounds, and two assists. “He looks good in green,” Tatum said post-game.

Unselfishness is a skill often praised, especially when it comes to point guards. It’s one of the reasons Boston chased White.

“He’s a guy that only cares about winning, that will do all of the little things, as you can see in some of his stats, defensively, with regard to willingness to put his body on the line, activity, shot challenges, all of those things,” Brad Stevens said after the trade. “And on offense, just by making simple plays and doesn’t need to do anything to be on the highlights to really, really impact winning.”

And while White shot out to a hot start with Boston, his play quickly became unsteady as he tried to adapt to his new surroundings. After scoring in double figures in nine of his first twelve games, he failed to reach that mark for four-straight contests. He was consistently inconsistent in the postseason. His minutes fluctuated along with his impact.


Flash forward to now, with a training camp and full regular season in Boston behind him, the Celtics have reaped the benefits of a more comfortable and integrated White.

“He’s working on confidence and to [know] that he belongs,” said Richard White. “And knowing that he can do these things.”

And his teammates continue to encourage him to be his best self.

“We’re just so much more of a dynamic team when D-White is asserting himself, and being aggressive, and not being passive,” said Tatum after Boston’s Game 2 win over the Hawks. “We’ve talked about him being too passive and looking for guys too much. He’s too good of a guy.”

White’s top-4 plus/minus overshadows Tatum. His defensive impact has him in consideration for an All-Defensive team. He’s exploded for four 20-point, 10-assist games — all since February.

After years of hard work, White’s talent is no longer being hidden behind humility — it’s jumping off the page. No one — not other NBA players, coaches, GMs, or NBA pundits — is writing him off anymore.

Maybe the NBA and its fans are finally learning the lesson that Welsh and White’s other college teammates learned early on. Tommie Anderson, another one of White’s UCCS teammates, still possesses a vivid memory of the shock that ran through his head when he first saw White play.

“He was just this small skinny kid with a fro,” said Anderson. “And I thought, ‘Dang, this is the guy everybody’s been talking about?’ And then I just remember seeing him actually play, and I was like, ‘Oh, okay, now it makes sense.’ He was just a beast.”

Left to right: Tommie Anderson, Latesha Anderson, Hannah White, and Derrick White. All are wearing casual attire.

Left to right: Tommie Anderson, Latesha Anderson, Hannah White, and Derrick White.


Winning is everything for White, and that’s a big reason why he’s so team-oriented. If a basketball player wants success in the upper echelons of the NBA, he probably cares about winning. Enough that, even for someone as mild-mannered as White, his competitive drive spills out in other parts of life.

Try playing a board game or video game with the likely-to-be-All-Defense Celtic and it gets tough and contentious quickly. “If he ever loses, it’s always figuring out why did he lose, not because he was actually beaten,” said Welsh.

White’s competitive drive is so fierce that not even his friends and family can avoid it. Once, he styled himself a winning makeup artist.

“Our wives are pretty close, so we hang out a lot,” said Anderson. “They had this huge idea. I don’t know if they saw it on TikTok or somewhere on social media. They wanted us to do their makeup, and they were going to have a competition [to see] who does it the best.”

White and Anderson traded in their headbands and Nikes for blush and mascara and got to work. Suddenly, a playful game between friends was a high-stakes contest.

Left to right: Latesha Anderson, Hannah White, Derrick White, and Tommie Anderson. All four adults are wearing casual attire.

Left to right: Latesha Anderson, Hannah White, Derrick White, and Tommie Anderson.

“Derrick is getting super competitive about this,” said Anderson. “He starts [saying], like, ‘What does this do? Tell me what this does if I do it to your makeup.’ Getting all into it. We’re doing makeup, and he’s trying to perfect it. He just did not want to lose.”

Unfortunately for White, his questions did not yield the answers he was hoping for.

“I think both of our wives said that each one of us did better,” said Anderson. “So, of course, he was pissed. He’s like, ‘There’s no way. Mine is better than this s***.’ And, of course, he got mad because he wanted to win.”

If it doesn’t involve playoff-intensity eyeliner application, White keeps it low-key. Maybe too low-key, if you expect NBA players to outwardly acknowledge their success through their wardrobe and appearance.

Hargrove remembered offseason summers in Colorado when White was playing for the Spurs. People back home were starting to ask him for pictures.

“He went out to the bar in a Twitter t-shirt,” Hargrove said. “It was just a big gray t-shirt with the Twitter bird in the middle of it. And I was like, ‘Derrick, we got to change this up.’

Perhaps White knew what he was doing. Those that know him say his sense of humor is dry.

“He’s self-proclaimed that he’s the nicest person that you know,” Welsh said. “He would tell you, ‘I’m the nicest person you know,’ and it’s really hard to argue. Through and through, he’s a good dude. He’s a great friend. He’s always there. He doesn’t ever tarnish any relationships that he has.”


White’s family is his anchor. Last summer, he and his wife Hannah welcomed their child Hendrix in the middle of Boston’s run to the NBA Finals. He missed Game 2 against the Heat to be at their side.

“He went from a little bit nervous about having a kid, which I think every human goes through, to kind of calling into action,” said Josh Repine, White’s roommate from Boulder and close friend. “And, of course, Hannah gave birth right during their playoff run last year, and he’s balancing both. He’s not sleeping. He’s doing whatever it takes for Hendrix. As a friend, it’s cool to look at. I’ve learned a lot from it. It’s pretty inspirational.”

Like he did with every other development in his life, White took on the challenge.

“He’s an awesome dad, and he loves it,” said Welsh. “It’s something that he prides himself on. You can see the way he interacts and the time he spends with his son is super valuable to him. And he and I have chatted a little bit about how he wants Hendrix to recognize him as a basketball player and what that looks like for his career moving forward, which I think is special. You’ll see it in his play. It’s elevating his game. It’s adding to the motivation for him now that he has this little boy’s eyes watching.”

Now, no matter what happens this season, or in any season beyond, White wants to leave a legacy that his son will be proud of. Richard White explained his son’s newfound motivation.

“If you go on a road trip and it doesn’t necessarily go well, you know that you’re going to come home, and somebody’s going to be very happy to see you,” he said. “So, I mean, you kind of struggle, and you come back, and then Hendrix wakes up, and he smiles at his dad, and you kind of forget about all the other things that may or may not have gone well while you were gone.”

White’s even started repping his fatherhood on game days. He showed up to Game 2 of Boston’s series against Atlanta wearing a hoodie with the acronym ‘W.A.S.H.E.D’ across the chest.

“What it stands for is We Are Super Heroes Every Day,” White explained post-game. “It’s called WASHED Dads. It’s a cool little brand. I’m a dad, so shoutout to them.”

That pure love for his son keeps White going, and his kind-hearted nature allows him to get through the most disappointing times in his life. Elliot, White’s friend since age 5, was in town when the Celtics lost in Game 6 to the Golden State Warriors at TD Garden. He and his wife Holly had made the trip to Boston to watch White play, but their visit couldn’t have come at a more heartbreaking time for White.

“I was like, you just lost the Warriors in Game 6,” Elliot remembered. “Yeah, we made a trip, but I’m going to give you your space. And he’s like, ‘No, come over to the house. Come meet my baby. Come hang out.’”

So, Elliot and his wife went. If the Celtics had won, the trip would have been an excitement-filled celebration, but after the loss, it could have easily turned into an awkward, silent stay.

Instead, White’s reverted to what matters most. In one of the most disheartening moments of his career to date, White put his family and friends first.

“He just saw the Warriors pick up the trophy in his own [arena],” Elliot said. “He comes home, and the first thing he does is he gives Hendrix a kiss, he gives Hannah a kiss, and he asks how they’re doing. He’s asking Holly about how our trip has been. He’s asking about where we went to dinner.

“This is four hours after Game 6, right? It just goes to show his priorities. And that’s not to say that basketball isn’t a priority because it’s a big one for him, and he’s competitive. But he’s just always going to be my best buddy from five years old growing up.”

Left to right: Reece Elliot and Derrick White as kids. Both are wearing read rain ponchos.

Left to right: Reece Elliot and Derrick White.

White gave his friends a tour of the new house. He made sure they were comfortable.

And then, he reached for the Oreos.

“I was like, ‘When was the last time you had an Oreo?’ He’s like, ‘I haven’t had one since the playoff series.’ And he pulls out this clear jar of, I don’t know, 40, 50, 100 Oreos and just starts smacking. He’s like, ‘Man, those are so freakin’ good.’”

Elliot was stunned.

“I’m like, ‘Dude, do you need to vent? Do you need a shot of tequila? Do you need to go throw something at the wall? Like, what do you need?’” Elliot recollected. “He’s like, ‘I need a frickin’ Oreo.’ I’m like, ‘Alright, man, let’s watch some TV and hang out with Hannah and shoot the shit like old times. So, I think it’s just a good representative of, he’s just a good dude.”


As the Celtics prep for Game 3 of their first-round series with the Hawks, Derrick White has made a name for himself. His 2022-2023 regular season is award-worthy and he’s kicked off the playoffs as Boston’s second-leading scorer.

“I feel like I’ve been here forever even though it’s only been one year,” said White after his 33-point, 10-assist showing on the one-year anniversary of his joining the Celtics. “This year, [I’m] just a lot more settled in. Compared to a year ago today when life kind of just changed in an instant. So, I got to say, I love being here, and it’s just been fun playing with this team.”

White is even earning MVP chants at TD Garden after scoring 26 points and being Trae Young’s key defender in Game 2.

“We talked about it after the game,” Tatum said of White’s MVP chants. “He was like, ‘That’s what it feels like?’ And I was like, ‘Yeah, I guess.’”

For White, reaching this point has been a unique battle in expressing himself. Cut from his middle school basketball team. Overlooked by Division I scouts. Nearly red-shirted at the Division II level. Success always preceded by judgment and adversity.

Time after time, challenge after challenge, White diligently proved the initial judgments wrong. He’s reached inside himself for extra motivation so many times, no one could blame him for developing that special brand of NBA, I’m-The-Guy brashness.

But that isn’t Derrick White. He’s always kept his ego in check while staying sure of himself.

“The person you see on the court with Derrick is who he is off the court,” said Repine. “He’s always smiling. He’s pretty straightforward.”

The simplicity of White’s desires breeds an inability to appreciate everything he brings to the court. NBC Boston’s color commentator Brian Scalabrine noted that, “his personality doesn’t fit how good of a player he is.”

White would rather play a board game and hang out with his friends than go out and party. His friends have to beg him to leave the house. “He could sit there all day if we let him,” said Welsh.

So what? Let the other stars handle the glitz and glamor. Derrick White wants to win, he wants to spend time with his family, and he’ll probably want some Oreos.

“He’s a simple dude. Super kind-hearted. Super genuine,” said Welsh. “And unfortunately, definitely one of the nicest dudes I know.”

طوفان بت
toofanbet

[ad_2]

سایت طوفان بت : پیش بینی وردربرمن و هوفنهایم: بازی بوندسلیگا

https://news.22bet.com/wp-content/uploads/2023/01/logo.svg

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet

هوفنهایم پس از تعطیلات بین‌المللی روز یکشنبه به بوندسلیگا بازمی‌گردد، زیرا آنها برای ثبت دومین برد متوالی تلاش می‌کنند تا نگرانی‌های سقوط خود را کاهش دهند. وردربرمن از برتری خانگی برخوردار خواهد بود، زیرا آنها به دنبال پایان دادن به سه بازی بدون برد هستند.

Adebayor برای 22Bet

پیش نمایش بوندسلیگا

فشار روی هوفنهایم در نیم فصل دوم خواهد بود، زیرا آنها به دنبال کاهش نگرانی های سقوط خود هستند. تیم آلمانی در حال حاضر در رده پانزدهم جدول رده بندی قرار دارد و تنها یک امتیاز بالاتر از مکان های خودکار جدول رده بندی بوندس لیگا قرار دارد. آنها پس از باخت 4 مورد از 5 بازی اخیر خود به این مسابقه می آیند، اما قبل از تعطیلات بین المللی مقابل هرتابرلین یک برد بسیار مورد نیاز را بدست آوردند.

این یک برد حیاتی برای باشگاه بود، زیرا آنها قبل از آن موفقیت 14 بازی لیگ را بدون پیروزی پشت سر گذاشته بودند. با این حال، رکورد آنها در جاده ها بسیار نگران کننده است، زیرا آنها هفت سفر را بدون موفقیت طی کرده اند. پلگرینو ماتارازو، سرمربی تیم، همچنین در هر 17 بازی خود در بوندسلیگا با هوفنهایم و اشتوتگارت موفق به ثبت یک برد در لیگ خارج از خانه نشده است.

وردربرمن به این مسابقه می رسد که در رده یازدهم جدول رده بندی قرار دارد، اما آنها می توانند با پیروزی در روز یکشنبه به رتبه دهم صعود کنند. آنها به احتمال زیاد باید به مسیر خود بازگردند تا مطمئن شوند که دوباره به جدول پایین جدول رده بندی کشیده نمی شوند. وردر بعد از سه بازی بدون برد وارد این بازی می شود.

این یک بازی مهم برای میزبان است، زیرا آنها فقط 4 امتیاز از 18 امتیازی که در اختیار دارند، به دست آورده اند، به این معنی که تنها هوفنهایم در مدت مشابه کمتر امتیاز کسب کرده است.

وردربرمن و هوفنهایم رودررو

رکورد هوفنهایم مقابل وردر می تواند زاویه جالبی در این آخر هفته باشد، زیرا آنها در 12 دیدار قبلی فقط دو بار شکست خورده اند. آنها در این مدت پنج برد و پنج تساوی کسب کردند. با این حال، بازی معکوس این دوره با نتیجه 2-1 برای وردربرمن به پایان رسید.

پیش بینی وردربرمن – هوفنهایم

هر دوی این تیم‌ها در این آخر هفته از فرم خارج شده‌اند، که باعث می‌شود یک بازی قانع‌کننده در آینده داشته باشیم. ما شانسی برای ثبت برد هوفنهایم خواهیم داشت، زیرا آنها یک رکورد تاریخی خوب مقابل وردربرمن دارند.

حتما روشن باشید وردربرمن – هوفنهایم با 22Bet!

طوفان بت
toofanbet

[ad_2]

سایت طوفان بت : جدول لیگ برتر این فصل چگونه است؟

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet

منچسترسیتی فصل را در صدر جدول لیگ برتر به پایان رساند و با 93 امتیاز کافی بود تا جلوتر از لیورپول که با یک امتیاز عقب‌تر به پایان رسید، قهرمان شود.

رقابت قهرمانی به آخرین روز فصل رسید و من سیتی به سادگی نیاز داشت که استون ویلا را شکست دهد تا چهارمین عنوان قهرمانی را در پنج سال گذشته به دست آورد. اگر آنها شکست می خوردند، پیروزی لیورپول بر وولوز باعث می شد تا آنها قهرمان شوند.

لیگ برتر 22/23 نقل و انتقالات تابستانی: تمام معاملات تکمیل شده

ثابت کرد که آخرین روز دراماتیک فصل بود. وولوز اولین گل را در آنفیلد به ثمر رساند اما ویا در اتحاد نیز گل اول را زد. با این حال، لیورپول به تساوی رسید تا با سیتی که امیدهایش برای قهرمانی با 2-0 عقب افتادگی تیره به نظر می رسید، مساوی شود. قرمزها نتوانستند به گلی برسند که فشار را روی تیم پپ گواردیولا انباشته می کرد و آنها برای پیروزی 3-2 جمع شدند.

اگرچه لیورپول در نهایت با پیروزی نیز به پایان رسید، اما برای آنها کافی نبود که این عنوان را از رقبای خود دور کنند.

در جاهای دیگر، جایگاه سوم قبلاً توسط چلسی تثبیت شده بود، در حالی که هیچ ناراحتی برای تاتنهام وجود نداشت، زیرا تنها به یک امتیاز در برابر نوریچ سقوط کرده نیاز داشت تا جایگاه نهایی لیگ قهرمانان اروپا را تضمین کند. در این رویداد، آنها 5-0 برنده شدند و آرسنال را که 5-1 اورتون را شکست داد، به مقام پنجمی دست یافت.

منچستریونایتد پس از شکست 1-0 مقابل کریستال پالاس، فصل را در رده ششم با کمترین امتیاز خود در دوره لیگ برتر به پایان رساند، در حالی که وستهم با شکست در برایتون، فرصت جهش را از دست داد.

سایر مسائل کلیدی در انتهای جدول با شکست برنلی با شکست 2-1 توسط نیوکاسل حل شد، در حالی که لیدز با غلبه 2-1 برنتفورد از سقوط در شرایط دراماتیک فرار کرد.

آمار دقیق بازیکنان ما در لیگ برتر را در لینک زیر مشاهده کنید.

لیگ برتر: جدول، آمار بازیکنان، آمار تیم، بازی‌ها، نتایج


طوفان بت
toofanbet

[ad_2]

سایت طوفان بت : پنج بالقوه که به افزایش سهام آنها در دالاس کمک کرد

پنج بالقوه که به افزایش سهام آنها در دالاس کمک کرد

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet

آرلینگتون، تگزاس – Dallas-Fort Worth Metroplex در آخر هفته مشغول به کارگیری در جهان بود زیرا رویدادهای متعددی با حضور برخی از استعدادهای برتر در منطقه برگزار شد.

روز جمعه شاهد بودیم که برخی از سرعت‌بازان روی گریدرون این ویژگی‌ها را به پیست در Lancaster Meet of Champions ترجمه کردند، در حالی که شنبه گروهی از جلسات تمرینی در سراسر دالاس را قبل از کمپ Under Armour یکشنبه در آرلینگتون به نمایش گذاشت.

در اینجا پنج بالقوه وجود دارد که سهام خود را در آخر هفته بهبود بخشیدند.

LA RIVALS CAMP SERIES: QB Spotlight | استخدام شایعه ساز | جوایز گورنی | کمپ MVP | بازیکنانی که در رتبه بندی خود بهتر عمل کردند | شرکت‌کنندگان را ترکیب کنید تا بلیت‌های اردوی یکشنبه را تهیه کنند

برایانت وسکو، گیرنده پهن چهار ستاره میدلوتیان (تگزاس) پس از یک آخر هفته غیرواقعی که با تسلط او در مسابقات پرش در روز جمعه در لنکستر (مقام دوم در پرش طول، پنجم در پرش سه گام) شروع شد، مورد بسیار قانع‌کننده‌ای برای بهترین مجری در کل داشت. او روز یکشنبه راهی آرلینگتون شد تا با برخی از بهترین مدافعان دفاعی منطقه صعود کند و به اوج برود.

روان بودن وسکو در مسیر دویدن، حرکت در بالای مسیرها و دستان قوی او در پایان، او را در روز یکشنبه به سادگی غیرقابل محافظت کرد. حتی با وجود مدافعان دفاعی که می‌توانستند با انقباض سریع و قدرت او در 6 فوت-2 و 170 پوند همگام شوند، کنترل بدن وسکو در بالا به او اجازه می‌داد تا سخت‌ترین تکرارها را با یک برد به پایان برساند.

وسکو در حال حاضر به عنوان سرباز شماره 165 در کشور و استخدام شماره 31 از تگزاس قرار دارد، اما در هر دو دسته بعد از تعطیلات آخر هفته افزایش ها مرتب است. گروهی قوی از گیرنده‌ها از ایالت تگزاس خارج می‌شوند، و در حالی که کلاس 2024 بازتاب بزرگ دیگری از آن است، وسکو به طور پیوسته نشان می‌دهد که در میان نخبگان قرار دارد.

*****

پایان دفاعی چهار ستاره لیتل راک (آرک.) میلز چارلستون کالینز ترکیبی از اندازه و سرعت دارد که کنترل او را از لبه تقریباً غیرممکن می‌کند، زیرا بومی آرکانزاس روز یکشنبه در حین دویدن یک به یک حرکت پس از حرکت انجام داد. برای دور زدن تکل های تهاجمی و ورود به میدان عقب.

کالینز همیشه در مورد او یک انفجار سریع داشته است که به او اجازه می دهد با عجله از خط خارج شود، اما کار او در اتاق وزن چیزی که بیشتر مشهود بود زمانی که او توانست با یک تکل تهاجمی چابک تر صف آرایی کند در حالی که یک جفت توپ را وحشیانه می کرد. بچه ها بعد از پیاده شدن اولیه اش در سنگر.

این چهار ستاره در حال حاضر خارج از Rivals250 قرار دارد و به عنوان بازیکن شماره 5 از آرکانزاس رتبه بندی می شود، اما عملکرد او در آخر هفته تضمین می کند که هر دو دسته شاهد بهبودهایی باشند.

*****

دانیل کروز، گارد تهاجمی چهار ستاره نورث ریچلند هیلز (تگزاس) با یک مشت اولیه قوی و نیمه پایینی که باعث می‌شد پاس‌های مختلف در حین تک به تک مهار شوند، ثابت کرد که یکی از برترین بازیکنان خط داخلی حاضر در جلسه روز یکشنبه است. -یک جلسه

کروز در آخرین رتبه بندی رتبه چهار ستاره را به دست آورد، اما در Rivals250 قرار نگرفت. ارزش او به عنوان یک نیرو در سنگر، ​​دفعه بعد این نتیجه را تغییر خواهد داد.

*****

اردوی یکشنبه اولین فرصت اثباتی را برای کارلون جونز در خط دفاعی بای سیتی (تگزاس) فراهم کرد، و پاس عجله 6 فوت 3، 275 پوندی در برابر برخی از بازیکنان خط حمله برتر منطقه تحت تأثیر قرار گرفت.

جونز که عمدتاً در تکل‌های دفاعی صف آرایی می‌کرد، از میان خط‌داران داخلی حریف نیرو می‌گرفت و راه‌های مختلفی برای ورود به خط دفاعی پیدا می‌کرد. نه برنامه تاکنون ارائه شده است، از جمله سه تیم Power Five، زیرا جونز با گذشت روزها همچنان در مسیر استخدام ادامه می دهد.

*****

زاخاری اسمیت، ورزشکار رد اوک (تگزاس) پس از یک فصل تکل سه رقمی به عنوان یک نوجوان، مقداری بخار در مسیر استخدام می‌کند و در آخر هفته در چندین مرحله ظاهر شد.

اسمیت با شروع یک جلسه تمرین در روز شنبه در حومه شمالی دالاس، ملیسا، باسن روان و سرعت بالایی را به نمایش گذاشت که بلافاصله ورزشکاری او را آشکار کرد. در اردوی یکشنبه، او این ویژگی‌ها را در برابر برخی از استعدادهای برتر منطقه در زمین بازگرداند و تقریباً همه افرادی را که مقابل او قرار می‌گرفتند، کنترل کرد.

رتبه بندی اولیه اسمیت که در حال حاضر در Rivals رتبه بندی نشده است، پس از عملکرد او در آخر هفته، زمینه محکمی خواهد داشت.

طوفان بت
toofanbet

[ad_2]

سایت طوفان بت : الکس مورگان با بالاترین امتیاز در تاریخ USWNT است

الکس مورگان با بالاترین امتیاز در تاریخ USWNT است

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet

فریسکو، تگزاس – الکس مورگان در مقابل دوربین ها و خبرنگاران ایستاده بود و مانند همیشه بعد از بازی به همه سوالات پاسخ می داد. انبوهی از طرفداران ستایش‌کننده – اغلب دختران جوان – با این امید که او از کنارش رد شود و شاید برای گرفتن عکس بایستد، فریاد زدند و تشویق کردند. این فوق ستاره مهاجم گل اول تیم ملی زنان آمریکا را در پیروزی 2-1 مقابل برزیل چهارشنبه شب در ورزشگاه تویوتا به ثمر رساند که رکورد آمریکایی ها در سال 2023 را به 5-0 رساند و ششمین جام SheBelieves Cup را برای آنها به ارمغان آورد.

اما این شب برای مورگان بسیار مهم بود، زیرا گل او چند ثانیه قبل از نیمه، او را به عنوان یک مادر در تاریخ USWNT تبدیل به بهترین گلزنی کرد.

مورگان که در سال 2020 دخترش چارلی را به دنیا آورد، سیزدهمین مادری است که برای ایالات متحده بازی می کند و هشتمین مادری است که موفق به گلزنی شده است. جوی فاوست، بازیکن تیم معروف جام جهانی 1999 با 13 گل رکورد قبلی را در اختیار داشت. از دیگر اعضای این باشگاه انحصاری می توان به دانیل فوتوپولوس (5)، امی رودریگز (4)، جسیکا مک دونالد (2)، کیت مارکگراف (1)، کریستین لیلی (1) و تینا اللرتسون (1) اشاره کرد.

مورگان اکنون در صدر جدول است و مطمئناً گل های بیشتری در جام جهانی تابستان امسال به ثمر می رسد.

و همانطور که مورگان در مورد هدف و بازی خود صحبت می کرد، چارلی که امسال 3 ساله خواهد شد، پای او نشست و با یک فنجان پلی استایرن بازی کرد. او در آنجا یک میان وعده خورد که در حالی که مورگان در حال صحبت با رسانه ها بود، آن را تمام کرد، و در حالی که آن چیز را به قطعات کوچک تقسیم می کرد، خودش را سرگرم کرد و یک افسر مطبوعاتی فوتبال ایالات متحده را رها کرد تا آنها را بردارد.

مگان راپینو با اشاره به هم تیمی خود گفت: همین الان به او نگاه کنید. “او در حال کار رسانه ای و مادر شدن است، و دیدن آن واقعاً شگفت انگیز است. من فقط از هر سه مادر تیم و آنچه که آنها می توانند انجام دهند شگفت زده می شوم. حتی نمی توانم تصور کنم. واقعاً باورنکردنی است. .

اینکه بتوانید کاری را که او در زمین انجام می دهد انجام دهید و یک بچه داشته باشید و همه چیز را داشته باشید، دیوانگی است.

مورگان وظیفه خود را بر این گذاشته است که چارلی را به هر اردو و بازی که می تواند بیاورد. او تصاویری از دو نفر را منتشر می‌کند که در اتوبوس تیم نشسته‌اند، صبح‌ها قبل از بازی‌ها با هم قهوه می‌خورند و بعد از سوت پایان بازی، دست در دست هم گرفته یا با هم می‌رقصند.

او مطمئنا اولین مادر فوتبالیستی نیست که بچه هایش را به اردوی تیم ملی می آورد – بازیکنان آمریکایی سال هاست این کار را انجام می دهند. او همچنین در حال حاضر تنها مادر تیم نیست زیرا کریستال دان و آدریانا فرانچ نیز نوزادان خود را در طول جام SheBelieves همراه خود داشتند. مورگان اخیراً به FOX Sports گفت: برای همه آنها مهم است که بچه هایشان در جاده باشند، کار مادر را تماشا کنند و “فقط در کنار زنان قوی باشند.”

هنگامی که مورگان به خاطر دویستمین بازی ملی خود قبل از بازی ایالات متحده با کانادا در اورلاندو در هفته گذشته مورد تقدیر قرار گرفت، چارلی بخشی از مراسم بود و در حالی که پیراهن USWNT با شماره 200 روی آن و “مامان” در پشت آن پوشیده بود، یک گل رز به مادرش داد. بعد از هر بازی، مورگان چارلی را به زمین می آورد و به او اجازه می داد بدود، یک توپ فوتبال را دریبل کند و همه آن را وارد کند. او در منطقه مختلط به مورگان می چسبید، احتمالاً مطمئن نبود که چرا این همه چهره، تلفن و دوربین ناآشنا وجود دارد. تلاش برای جلب توجه مادرش هرازگاهی، چند نظر بعد از بازی خودش را مطرح می کرد.

مورگان چهارشنبه گفت: “امیدوارم روزی او آن را درک کند و به گذشته نگاه کند و عکس هایی از خود در حال دویدن در زمین ببیند و متوجه شود که این اصلا عادی نیست.” قبل از اینکه چارلی مداخله کرد و گفت: “مامان، من خیلی لذت بردم!”

مورگان تکرار کرد: “او گفت که خیلی سرگرم می شود.” “پس حدس می‌زنم که او کمی می‌فهمد.”

مورگان در المپیک 2021 توکیو بازی کرد که کمی بیشتر از یک سال پس از زایمان او بود. اما پس از بازی‌ها، او به مدت هشت ماه از فهرست USWNT کنار گذاشته شد. در حالی که سؤالاتی در مورد زمان بازگشت او وجود داشت، زمان دور به مورگان فرصتی برای تنظیم مجدد و تمرکز مجدد داد. او می‌دانست که صرفاً به خاطر تجربه و ستاره بودنش فهرستی را ایجاد نخواهد کرد. او باید مثل بقیه برای آن کار می کرد.

مورگان گفت: “جایگاه شما در اینجا هرگز تضمین نمی شود.” بنابراین این همیشه یک چالش است و این اطمینان از اینکه هر کاری از دستم بر می آید برای حضور در نیوزلند انجام می دهم.

مورگان مسلماً بهتر از همیشه بازگشته است. او جایگاه اصلی خود را در تیم ملی به دست آورد و کفش طلای 2022 NWSL را به دست آورد و 15 گل در 17 بازی برای موج سن دیگو به ثمر رساند. این بیشترین گلی بود که او در یک فصل به ثمر رسانده بود.

اکنون او در بهترین فرم قرار دارد، زمانی که ایالات متحده بیشتر به او نیاز خواهد داشت و به جام جهانی می رود. آمریکایی ها امیدوارند تابستان امسال با کسب سه عنوان متوالی تاریخ ساز شوند.

مالوری سوانسون که هفتمین گل خود را در پنج بازی روز چهارشنبه به ثمر رساند و به طور غیرمستقیم پاس گل مورگان را به ثمر رساند، گفت: “راستش، این بسیار الهام بخش است.” بدیهی است که من آل را می‌شناختم و قبل از اینکه چارلی را داشته باشد به او نگاه می‌کردم، اما با دیدن او به‌عنوان یک مادر و آنچه که مادری به ارمغان می‌آورد، می‌توان آن را دید و او یک فرد کاملاً متفاوت است.

فکر می‌کنم خیلی الهام‌بخش است که او نه تنها در خارج از زمین مادر بزرگی است، بلکه در زمین همچنان می‌تواند کاری را که همیشه انجام می‌داد انجام دهد و گل بزند و اساساً الکس مورگان باشد.

گل مورگان در وقت های تلف شده نیمه اول به ثمر رسید. شوت سوانسون مهار شد، اما مورگان ریباند را جمع کرد و با پای چپ خود ضربه ای را از بالای محوطه جریمه زد. مورگان چند دقیقه قبل از آن نزدیک بود یک گل بزند و لورنا دروازه بان برزیلی را شکست دهد، اما آفساید اعلام شد.

ولاتکو آندونوسکی، مربی تیم ملی آمریکا، گفت: “در حال حاضر سه سال است که الکس را مربی می کنم، تنها چیزی که می توانم بگویم این است که او یک برنده واقعی است.” او یک رهبر بزرگ است و همیشه در مواقعی که به او به عنوان یک بازیکن و همچنین به عنوان یک مادر به او نیاز داشته باشید، این کار را انجام می دهد. یکی، اما برای او الگوبرداری از آن و ادامه دادن به آن عالی است.

و آخرین چیز، ما از داشتن چارلی و بقیه لذت می بریم [kids] در [USWNT] محیط. مطمئناً گاهی اوقات شلوغ می شود، اما سرگرم کننده است.”

لیکن لیتمن فوتبال کالج، بسکتبال کالج و فوتبال را برای FOX Sports پوشش می دهد. او قبلا برای Sports Illustrated، USA Today و The Indianapolis Star نوشته بود. او نویسنده «قوی مثل یک زن» است که در بهار 2022 به مناسبت پنجاهمین سالگرد عنوان نهم منتشر شد. او را در توییتر دنبال کنید @لیکن لیتمن.

بیشتر بخوانید:

دنبال کردن موارد دلخواه خود را دنبال کنید تا تجربه FOX Sports خود را شخصی کنید

ایالات متحده

الکس مورگان

جام SheBelieves


بیشتر از ایالات متحده دریافت کنید موارد دلخواه خود را دنبال کنید تا اطلاعاتی در مورد بازی ها، اخبار و موارد دیگر دریافت کنید




طوفان بت
toofanbet

[ad_2]

سایت طوفان بت : نکات برجسته، خلاصه بازی، بازیکنان برتر، اخبار

نکات برجسته، خلاصه بازی، بازیکنان برتر، اخبار

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet

فصل فوتبال این آخر هفته ادامه یافت، زیرا XFL با بازی روز شنبه بین وگاس ویپرز و آرلینگتون رنگیدز در استادیوم Choctaw در آرلینگتون، تگزاس آغاز شد. این سومین تکرار از XFL است، پس از فصل اصلی در سال 2001 و راه اندازی مجدد در سال 2020 که در بحبوحه همه گیری COVID-19 لغو شد.

XFL 2023 سریع شروع شد: Renegades با نتیجه 22-20 بر وایپرز را شکست داد و با 19 امتیاز متوالی در نیمه اول 14-3 شکست خورد و قبل از اینکه در هشت ثانیه مانده به پایان تلاش 2 امتیازی وگاس را متوقف کند. تیم هیوستون راگنکس در اواخر بازی از اورلاندو گاردینز عبور کرد و در نیمه اول روی چهار مالکیت متوالی به ثمر رساند تا در پیروزی 33-12 بر شکست اولیه غلبه کند.

یکشنبه شاهد سفر سنت لوئیس بتل هاوکس برای بازی با سن آنتونیو برهماس، که توسط Super Bowl XL MVP Hines Ward هستند، در ساعت 3 بعد از ظهر به وقت شرقی خواهد بود. هفته 1 در ساعت 8 بعد از ظهر به وقت شرقی در واشنگتن دی سی به پایان می رسد، زیرا دی سی دیفندرز میزبان سیاتل دراگونز است.

همه بازی‌های XFL به صورت زنده در ESPN+ پخش خواهند شد و در شبکه‌های خانواده ESPN (ABC، ESPN و FX) در دسترس هستند.

پرش به:
LV-ARL | ORL-HOU

بازی های شنبه

خط دفاعی هیوستون بر اورلاندو تسلط یافت، زیرا راگنکس هفت اخراج از مدافعان گاردنز، پکستون لینچ و کوئینتن دورمادی را ثبت کرد و با غلبه بر یک تاچ داون زودهنگام، لحن را ایجاد کرد. نگهبانان (0-1) زمانی که دریافت کننده کودی لاتیمر – که با لینچ در دنور برانکوها بازی می کرد – در اولین سری بازی با دفاع دفاعی راف نکس برای دریافت 27 یارد تاچ داون به برتری رسید، اولین گل را به ثمر رساند.

بازی

0:38

Orlando Guardians پس از بررسی اولین TD را به دست می آورد

پکستون لینچ با کودی لاتیمر ارتباط برقرار می‌کند، که پس از بررسی با اولین تاچ داون نگهبانان جایزه دریافت می‌کند.

اما Roughnecks (1-0) از آنجا به لطف چهار اخراج از مدافع خط، ترنت هریس و دو اخراج از تیم وارد در خط دفاعی برتری داشتند. این به هیوستون اجازه داد تا 24 امتیاز بی پاسخ به دست بیاورد که 21 امتیاز از آنها با 4 مالکیت متوالی در نیمه اول به دست آمد. براندون سیلورز کوارتربک راف نککس دو پاس تاچ داون پرتاب کرد، یک پاس 10 یارد به جانتره کرکلین برای اولین امتیاز هیوستون و یک 46 یارد به دیونتای برنت که در آن گیرنده سابق NFL آن را با یک دست گرفت و برای تاچ داون کنار کشید.

بازی

0:30

Deontay Burnett TD یک دست را برای Roughnecks می بندد

Roughnecks QB Brandon Silvers آن را به Deontay Burnett می زند، که با یک دست برای تاچ داون چنگ می زند.

هوستون دونده مکس بورگی نیز برای یک تاچ داون 27 یارد دوید.

اورلاندو در کوارتر چهارم با یک پاس تاچ داون 51 یاردی از دورمادی به اندرو جمیل، روند گلزنی هیوستون را شکست، اما یک پونت اشتباه در اواخر کوارتر چهارم، امید به بازگشت نگهبانان را از بین برد، زیرا گردش به یک تاچ داون 5 یارد تبدیل شد. توسط کول مک دونالد پشتیبان هیوستون اداره می شود.

سیلورز با پرتاب های 265 یاردی و دو تاچ داون روی پاس های 26 از 42 با دو قطع توپ، راه را برای راف نک ها رهبری کرد. برنت 8 دریافت به مدت 88 یارد داشت، در حالی که کرکلین پنج گیر به طول 66 یارد داشت. لینچ با 136 یارد در 15 از 21 پاس، اورلاندو را رهبری کرد.


پس از نیمه اول سخت، Renegades 12 امتیاز کوارتر سوم از دو بازی وگاس به دست آوردند تا پیش بیفتند و همچنان به 1-0 برسند. دفاع آرلینگتون در نیمه دوم برتری داشت که توسط دو ضربه ششم برجسته شد. تکل دفاعی Tomasi Laulile در کوارتر سوم با یک برگشت 22 یاردی با پاس اشتباه لوئیس پرز، مدافع وگاس، کلید زد، در حالی که مدافع کرنر De’Vante Bausby در یک برگشت 4 یاردی برای TD در کوارتر چهارم گلزنی کرد. D Renegades نیز با هشت ثانیه مانده به پایان بازی بزرگ شد، زیرا TJ Barnes در یک تلاش بالقوه برای تبدیل 2 امتیازی پرز را اخراج کرد.

بازی

0:31

Tomasi Laulile از آرلینگتون یک پیک شش الکتریکی را به ثمر رساند

Tomasi Laulile از آرلینگتون جلوی دریافت کننده می پرد، پاس را قطع می کند و آن را برای تاچ داون برمی گرداند.

انتخاب باوسبی پس از آن صورت گرفت که Vipers (0-1) Renegades را در موقعیت چهارم و گل از 1 متوقف کرد. وگاس حمله آرلینگتون را خارج از منطقه پایانی نگه داشت، زیرا Renegades به سه گل میدانی Taylor Russolino، سومین گل رضایت داد. قرار دادن Renegades برای ماندن در اواخر کوارتر سوم.

نیمه اول برای Vipers بسیار بهتر پیش رفت. آنها روی دو پاس تاچ داون از پرز به جف بادت دریافت کننده گلزنی کردند تا در نیمه اول 14-3 پیش بیفتند. پرز با یک پاس گل 5 یاردی روی اولین مالکیت بازی به بادت ضربه زد، سپس در کوارتر دوم در امتیاز 39 یاردی با دریافت کننده سابق اوکلاهاما ارتباط برقرار کرد. پرز همچنین در 14 ثانیه مانده به پایان یک پاس 14 یاردی به سینکه سویتینگ زد. پرز 249 یاردی در 22 از 36 پاس با سه پاس تاچ داون و دو قطع توپ پرتاب کرد، در حالی که بادت 6 دریافت برای 81 یارد داشت.

بازی

0:25

جف بادت اولین XFL TD فصل را گیر انداخت

لوئیس پرز از فشار دوری می کند و جف بادت را برای امتیاز پیدا می کند زیرا افعی ها با برتری 6-0 مقابل Renegades پیش می روند.

درو پلیت، کوارتربک آرلینگتون، در 19 از 25 پاس با یک قطع توپ، 172 یارد پرتاب کرد، در حالی که سال کانلا در 7 پاس به طول 70 یارد پرتاب کرد.

بازی های یکشنبه

سنت لوئیس بتل هاکس در سن آنتونیو برهماس

3 بعد از ظهر به وقت شرقی، آلامودوم، سن آنتونیو
تلویزیون: ABC/ESPN+
گسترش: STL -3.0 (36.5)


Seattle Sea Dragons در دی سی دیفندرز

8 بعد از ظهر به وقت شرقی، آئودی فیلد، واشنگتن، دی سی
تلویزیون: ABC/ESPN+
گسترش: SEA -2.5 (37)


طوفان بت
toofanbet

[ad_2]

سایت طوفان بت : فصل های بد پس از قهرمانی در سوپر بول

فصل های بد پس از قهرمانی در سوپر بول

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet

معمولاً برای طرفداران فوتبال آسان است که برندگان Super Bowl را به خاطر بسپارند، اما در مورد بدترین خماری های Super Bowl چطور؟ به هر حال، به همان اندازه که کسب یک قهرمانی عالی است و شاید یکی از بهترین تیم‌های NFL در تمام دوران در نظر گرفته شود، در فصل بعد نیز همیشه از بین می‌رود.

این باعث شد در مورد بدترین برندگان سوپربول در فصل بعد فکر کنیم. چه تیم هایی به سادگی نتوانستند فصل افتخار خود را دنبال کنند؟

بدترین خماری های سوپر بول

با بیش از 50 سوپربول در کتاب، بیش از 50 تیم مجبور شده اند یک فصل قهرمانی را دنبال کنند. بسیاری از آن تیم ها موفق شده اند سال بعد به اندازه کافی خوب عمل کنند، اما برخی دیگر نتوانسته اند از خماری وحشتناک جلوگیری کنند. با در نظر گرفتن این موضوع، در اینجا رتبه بندی ما از 10 بدترین خماری سوپربول در تاریخ لیگ آمده است.

10. 1970 رئیسان شهر کانزاس

پس از برنده شدن در Super Bowl IV، چیفز اولین تیمی بود که سال بعد خماری قابل توجهی را تجربه کرد. آنها بدترین تیمی نبودند که خماری را تجربه کردند، اما فصل اول خود را از دست دادند و در نهایت به دو تساوی در فصل بعد رضایت دادند.

کانزاس سیتی سال قبل 11-3 رفت و سپس سه بازی پلی آف از جمله سوپر بول را برد. اما پس از شروع کند و باخت در دو هفته پایانی فصل، چیفز در سال 1970 با نتیجه 7-5-2 پیش رفت و پلی آف را از دست داد و یک بازی را پشت سر رقیب رایدر در AFC غرب به پایان رساند.

9. غول های نیویورک 2012

در سال 2011، جاینتز برای دومین بار در پنج فصل گذشته بر پاتریوتز پیروز شد و بار دیگر نیوانگلند را به یکی از بهترین تیم هایی تبدیل کرد که سوپربول را از دست داده است. اما G-Men در فصل بعد دوباره به حالت متوسط ​​افتاد.

از قضا، غول های 2012 رکورد 9-7 مشابهی داشتند که در سال 2011 داشتند. تفاوت این است که 9-7 در سال 2011 به اندازه کافی خوب بود که NFC East را برد، در حالی که رکورد 9-7 در سال 2012 حتی برای بدست آوردن آن کافی نبود. غول ها به پلی آف. اگر منصف باشیم، آنها فصل 2012 را با نتیجه 6-2 آغاز کردند و مانند یک مدعی به نظر می رسیدند. اما آنها در نیم فصل دوم 3-5 پیش رفتند.

در واقع، غول‌ها پس از برد Super Bowl XLVI خود به مارپیچ ادامه دادند و تنها یک بار در دهه آینده به پلی آف رفتند و تا فصل 2022 در بازی پلی‌آف پیروز نشدند.

8. 2016 Denver Broncos

با بازنشستگی پیتون منینگ، هدایت ترور سیمیان در پست کوارتربک، و سرمربی گری کوبیاک که با مشکلات سلامتی که او را مجبور به بازنشستگی پس از فصل کرد، سروکار داشت، برانکوها به طور پیش‌بینی‌شده دوران سختی را برای دفاع از عنوان سوپربول خود در سال 2016 سپری کردند.

با وجود شروع فصل 4-0 و اجتناب از خماری فوری، همه چیز در نیم فصل دوم به هم ریخت. دنور در یک نقطه 8-4 بود اما سه بازی از چهار بازی را باخت تا فصل را به پایان برساند و آنها را 9-7 کرد و از پلی آف خارج شد.

7. Tampa Bay Buccaneers 2003

علیرغم انتظارات مبنی بر اینکه باکس فرصتی برای دفاع از قهرمانی فصل قبل خود در سوپربول داشت، در سال 2003 همه چیز برای تامپا خوب نبود. سال، زیرا آنها دو باخت اضافه وقت در پنج هفته اول و سه باخت دیگر داشتند که با سه امتیاز یا کمتر همراه بود.

همچنین، پس از اینکه دفاع تامپا آنها را به سوپر باول رساند، عدم توانایی تهاجمی آنها را فرا گرفت. باکس در 11 بازی از 16 بازی خود در سال 2003 نتوانست به 20 امتیاز برسد. این منجر به رکورد 7-9 و رختکنی شد که بین تیم ها تقسیم شد زیرا حمله تامپا هنوز نمی توانست وزن خود را تحمل کند.

6. تیم فوتبال واشنگتن 1988

پس از برنده شدن سوپر باول در سال قبل، واشنگتن نتوانست آن را در سال 1988 ادامه دهد.

اگر منصف باشیم، واشنگتن در میانه فصل و تا حد زیادی در رقابت های پلی آف 5-3 بود. اما پس از باخت 41-17 مقابل اویلرز در هفته نهم، چرخ ها از کار افتاد.

واشنگتن در نیم فصل دوم فقط 2-6 بود و سه تا از آن بازی ها را حداقل با دو تاچ داون باخت. واشنگتن با تنها یک برد در شش هفته پایانی فصل، فصل 1988 را با نتیجه 7 بر 9 به پایان رساند و از تصویر پلی آف فاصله داشت.

5. اوکلند رایدر 1981

Raiders در طول فصل 1980 به عنوان تیم Wild Card کمی غافلگیرکننده بود، اما این منجر به یکی از بدترین خماری های Super Bowl شد. از نظر تهاجمی، رایدرها در سال 1981 بی‌رحمانه بودند. آنها در 6 باخت از 9 باخت خود در جریان رقابت‌های 7-9 خود، 10 امتیاز یا کمتر به دست آوردند که باعث شد آنها در رده چهارم AFC West قرار بگیرند.

این شامل یک کشش در اوایل فصل بود که Raiders در سه بازی متوالی از بازی خارج شد. این یک رکورد خجالت آور NFL برای هر تیمی بود، اما برای قهرمانان فعلی سوپربول بدتر است که چنین رکوردی را برای ناکارآمدی تهاجمی ثبت کنند.

4. 1999 Denver Broncos

جای تعجب نیست که پس از بازنشستگی جان الوی پس از پیروزی های پشت سر هم در سوپر باول، برانکوها یکی از بدترین خماری های سوپربول را تجربه کردند. دنور با برایان گریز تازه کار در پست کوارتربک به میدان رفت، بنابراین دردهای رشد آشکاری وجود داشت، به خصوص در شروع 0-4 تیم.

اوضاع در نیم فصل دوم کمی بهتر شد، زمانی که برانکوها سال را 4-4 به پایان رساندند. اما این کافی نبود تا آنها را از پایان 6-10 و آخر شدن در AFC غرب نجات دهد. البته، این بهای بدی نیست که پس از برنده شدن پشت سر هم در سوپر بول ها پرداخت کنید.

3. غول های نیویورک 1987

پس از 14-2 بردن و بردن سوپر بول در فصل قبل، جاینتز به سرعت به یکی از بدترین برندگان سوپربول در فصل بعد تبدیل شد. اگر هیچ چیز دیگری، در اوایل فصل، G-Men یک فاجعه کامل بود.

آنها پنج بازی اول فصل خود را باختند و کمتر از 20 امتیاز در آن بازی ها به دست آوردند، از جمله باخت زشت 6-3 در وقت اضافه به بیلز برای تکمیل شروع 0-5.

اگر خط نقره ای وجود داشته باشد، جاینت ها بعد از آن همه چیز را تغییر دادند و پس از آن شروع وحشتناک، 6-3 پیش رفتند. با این حال، آنها در نهایت تنها 6-9 به پایان رسیدند، و در 10 بازی از 15 بازی، 20 امتیاز یا کمتر به دست آوردند، و آنها را به یکی از بدترین تیم هایی تبدیل کرد که NFL تا به حال در دوران دفاع از عنوان قهرمانی خود دیده است.

2. 1982 San Francisco 49ers

حتی در میانه سلسله خود، 49ers یکی از بدترین خماری های Super Bowl را تجربه کردند. انصافاً، اعتصاب آن فصل، هفت بازی را در میانه فصل لغو کرد.

اما حتی قبل از اعتصاب، سانفرانسیسکو سال را 0-2 آغاز کرد. اوضاع پس از حل شدن اعتصاب خیلی بهتر نشد، زیرا 49ers در 4 بازی از 6 بازی اخیر خود شکست خوردند و در نهایت فصل را تنها 3-6 به پایان رساندند. در حالی که اعتصاب کمک کرد، این تنها فصلی بود که 49ers در بین سال‌های 1981 و 1998 حداقل در 10 بازی موفق نشدند.

1. 2022 رامز لس آنجلس

رامز در سال 2022 پس از برنده شدن در سوپر بول قبلی، ظاهر کاملی را انجام داد. حتی قبل از مصدومیت بازیکنان کلیدی مانند متیو استافورد، کوپر کوپ و آرون دونالد، رامز شروع وحشتناکی داشت و در بازی اول فصل خود را با نتیجه 31-10 شکست داد.

آنها بعداً در وسط فصل شش بازی متوالی باخت را پشت سر گذاشتند و امیدها را از بین بردند.

پس از انجام چنین حمله پربار در سال 2021، رامز در 11 بازی از 17 بازی خود 17 امتیاز یا کمتر به دست آورد که به رکورد 5-12 و بدترین فصل (بر اساس درصد برد) که تاکنون توسط یک قهرمان سوپربول در حال انجام است، کمک کرد.

طوفان بت
toofanbet

[ad_2]

سایت طوفان بت : تفکیک تعهد: دی بی چهار ستاره جیکوب اودن میشیگان را انتخاب می کند

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet

جیکوب اودن، بازیکن شماره 132 کشور در کلاس 2024، در خانه می ماند تا برای میشیگان در کالج بازی کند. ستاره هارپر وودز (میخ.) در 27 دسامبر قبل از اعلام تعهد خود به ولورینز، پنج مورد برتر از میشیگان، ایالت میشیگان، تنسی، پن استیت و آیووا را منتشر کرد.

تصمیم اودن در نهایت به روابطی که با کارکنان میشیگان در طول سال‌ها ایجاد کرده بود برمی‌گردد – ویژگی‌ای که او بر آن تاکید کرد که در هنگام تصمیم‌گیری در مورد دانشگاه از اهمیت زیادی برخوردار است و چیزی که او در توضیح اینکه چرا ولورینز به پنج نفر برتر خود رسیده است، بر آن تاکید کرد.

اودن گفت: منظورم این است که این یک محیط خانوادگی است. آنها با من مانند یکی از آنها رفتار می کنند و من واقعاً با مربیان آن بالا صمیمی هستم. به خصوص مربی (استیو) Clinkscale

اودن ششمین عضو میشیگان در سال 2024 می شود و در حال حاضر بالاترین رتبه را در کلاس استخدام ولورین در سال 2024 دارد که در حال حاضر رتبه 8 را در مجموع دارد.

Oden یک فریم عالی را با سطح بالایی از ورزشکاری ترکیب می کند و تطبیق پذیری زیادی را برای واحد ثانویه میشیگان فراهم می کند. با اندازه ایمن و مهارت های پوشش دهی یک کرنر، او می تواند تقریباً در هر نقطه ای از خط دفاعی دفاعی بازی کند و همچنین در تمام مدت تصدی خود در آن آربور، یک دارایی برای واحدهای تیم ویژه میشیگان خواهد بود.

دفاع دفاعی 2024 دارای پاهای عالی است، در زمان استراحت کارآمد است، موتور بالایی دارد، تکلگر مشتاقی است و به عنوان فرزند یک مربی فوتبال، درک خوبی از بازی نیز دارد. پدر اودن که خودش یک بازیکن سابق فوتبال ولورین بود، سرمربی هارپر وودز است و تعهد مدافع جوان دفاعی فقط باید خط لوله جذب نیرو بین میشیگان و مدرسه ای را که سالانه استعدادهای بخش یک را تولید می کند، بهبود بخشد.

مدافع دفاعی همه کاره در حال حاضر پنجمین بازیکن در میشیگان است و هر زمانی که بتوانید بازیکنی را در خانه نگه دارید به خودی خود یک پیروزی بزرگ است. اودن فقط سطح خوبی را نشان می دهد که در نهایت چقدر خوب خواهد شد و هر ابزاری برای تبدیل شدن به یک بازیکن بزرگ در ده بزرگ و فراتر از آن دارد.

طوفان بت
toofanbet

[ad_2]

سایت طوفان بت : آمارگیر: ایشان کیشان با دو تن باشکوه رکوردهای متعددی را شکست

آمارگیر: ایشان کیشان با دو تن باشکوه رکوردهای متعددی را شکست

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet

منروز شان کیشان

ایشان کیشان در حالی که تنها در دهمین ODI دوران حرفه‌ای خود بازی می‌کرد، با ثبت سریع‌ترین دوصد در ODI مردان، رکورد جدیدی را به نام خود ثبت کرد. هند به لطف حمله رعد اسا او، بنگلادش را با 227 ران در آخرین ODI سری سه مسابقه در استادیوم Zahur Ahmed Chowdhury در ChattogramZAC در 10 دسامبر 2022 شکست داد.

اتفاقاً، هند سومین پیروزی بزرگ خود را از نظر دویدن در مقابل هر حریفی در ODI به ثبت رساند. با این حال، این برد در برابر هر کشور تست بازی بهترین است. دو پیروزی بزرگ‌تر ODI هند در برابر برمودا (با ۲۵۷ دوش) در جام جهانی ۲۰۰۷ و مقابل هنگ کنگ (با ۲۵۶ دوش) در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۸ به دست آمد.

کیشان که به جای روهیت شارمای مصدوم فرصت باز کردن در اینینگ را پیدا کرد، بولرهای بنگلادشی را به تمیزکننده ها برد و در طول ضربات 210 ضربه ای خود از 131 تحویل، 24 چهار و 10 شش ضربه زد.

جداول زیر (از ODI های مردانه) جزئیات رکوردهای مختلفی را که او در حین انجام این کار ثبت کرده است، ارائه می دهد.

103 تعداد توپ‌هایی که ایشان کیشان از هند گرفت تا صد و پنجاهمین دوش خود را در طول ضربه 210 توپی خود در ChattogramZAC ODI در 10 دسامبر 2022 نشان دهد. اکنون سریع‌ترین توپ در هر ضربه‌ای هندی در کریکت ODI است. برای ثبت، سریع‌ترین بازیکنی که در یک مسابقه ODI به 150 ران رسید، یعنی در کمترین تعداد توپ، AB de Villiers از آفریقای جنوبی است که در 27 فوریه 2015 در سیدنی، 162 توپ شکست ناپذیر را در تنها 66 توپ در مقابل هند غربی در سیدنی به ثبت رساند.

سریعترین تا 150 دوش توسط یک هندی در کریکت ODI (در کمترین توپ)

توپ ها

خمیر

(رو به دویدن و توپ ها)

در برابر

محل

تاریخ

نتیجه

103

ایشان کیشان

(210 در 131)

ممنوع کردن

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

113

ویرندر سهوگ

(219 در 149)

WI

ایندور

8 دسامبر 2011

برنده شد

117

روهیت شارما

(152* در 117)

WI

گواهاتی

21 اکتبر 2018

برنده شد

126 تعداد توپ های مورد نیاز برای ایشان کیشان برای رسیدن به 200مین مسابقه خود در ChattogramZAC ODI. در حال حاضر سریعترین توپ در تاریخ ODI از نظر توپ هایی است که هر خمیری با آن مواجه می شود. رکورد قبلی 138 توپ بود که در 215 توپ (در 147 توپ) در مقابل زیمبابوه در کانبرا در 24 فوریه 2015 در اختیار کریس گیل هند غربی بود.

سریعترین برای رسیدن به 200 ران در یک مسابقه ODI (در کمترین توپ)

توپ ها

خمیر

(رو به دویدن و توپ ها)

برای

در برابر

محل

تاریخ

نتیجه

126

ایشان کیشان

(210 در 131)

Ind

ممنوع کردن

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

138

کریس گیل

(215 در 147)

WI

زیم

کانبرا

24 فوریه 2015

برنده شد

140

ویرندر سهوگ

(219 در 149)

Ind

WI

ایندور

8 دسامبر 2011

برنده شد

147

ساچین تندوکار

(200* در 147)

Ind

SA

گوالیور

24 فوریه 2010

برنده شد

148

فخار زمان

(210* در 156)

پاک

زیم

بولاوایو

2018

برنده شد

160.30 نرخ ضربه زدن (دوش در هر 100 توپ) برای ایشان کیشان، در هنگام ضربه زدن او به 210 در 131 توپ در ChattogramZAC. اکنون این سریعترین امتیاز فردی 200+ در کریکت ODI است. اتفاقا، ایشان هفتمین بازیکن ODI شد که برای نهمین بار از 200+ گذشت (با هم تیمی روهیت شارما این کار را در سه نوبت انجام داد). روهیت شارما در 13 نوامبر 2014 در کلکته در 13 نوامبر 2014، در خلال رکوردشکنی 264 توپ در 173 توپ، بالاترین میزان دوندگی قبلی را با 152.60 به دست آورد.

سریعترین امتیازات بیش از 200 باتر در کریکت ODI

نرخ اجرا

خمیر

(رو به دویدن و توپ ها)

برای

در برابر

محل

تاریخ

نتیجه

160.30

ایشان کیشان

(210 در 131)

Ind

ممنوع کردن

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

152.60

روهیت شارما

(264 در 173)

Ind

SL

کلکته

13 نوامبر 2014

برنده شد

146.97

ویرندر سهوگ

(219 در 149)

Ind

WI

ایندور

8 دسامبر 2011

برنده شد

146.25

کریس گیل

(215 در 147)

WI

زیم

کانبرا

24 فوریه 2015

برنده شد

145.39

مارتین گوپتیل

(237* در 163)

NZ

WI

ولینگتون اس

21 مارس 2015

برنده شد

210 امتیاز نهایی ایشان کیشان در ChattogramZAC ODI. اکنون این اولین امتیاز انفرادی 200+ است که هر باتر مقابل بنگلادش در یک مسابقه ODI به دست آورده است. پیش از این، چارلز کاونتری زیمبابوه در آگوست 2009 در بولاوایو، 194 شکست ناپذیر را در مقابل بنگلادش ثبت کرد.

بالاترین امتیاز ODI در برابر بنگلادش

دویدن

توپ ها

خمیر

برای

محل

تاریخ

نتیجه

210

131

ایشان کیشان

که در

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

194*

156

چارلز کاونتری

زیمب

بولاوایو

16 اوت 2009

گمشده

185*

96

شین واتسون

اوس

میرپور

11 آوریل 2011

برنده شد

176

104

AB de Villiers

SA

پارل

18 اکتبر 2017

برنده شد

175

140

ویرندر سهوگ

Ind

میرپور

19 فوریه 2011

برنده شد

1 تعداد خمیرهایی که یک ODI دو قرنی در خاک بنگلادش ایجاد می کنند. ایشان کیشان (210) اولین نفری شد که به این امر دست یافت. برای ثبت رکورد، بالاترین رکورد قبلی در این مکان، 136 بازی لیتون داس در مقابل افغانستان در 25 فوریه 2022 است.

بالاترین امتیاز ODI در بنگلادش

دویدن

توپ ها

خمیر

برای

در برابر

محل

تاریخ

نتیجه

210

131

ایشان کیشان

Ind

ممنوع کردن

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

185*

96

شین واتسون

اوس

ممنوع کردن

میرپور

11 آوریل 2011

برنده شد

183

148

ویرات کهلی

Ind

پاک

میرپور

18 مارس 2012

برنده شد

176

143

لیتون داس

ممنوع کردن

زیم

سیلت

6 مارس 2020

برنده شد

175

140

ویرندر سهوگ

Ind

ممنوع کردن

میرپور

19 فوریه 2011

برنده شد

3 تعداد ضربات چپ دست برای ثبت 200 ضربه در کریکت ODI. 210 ایشان کیشان در حال حاضر سومین برتر در این فرمت در کریکت بین المللی در میان چپ دست ها است. بالاترین رکورد قبلی توسط یک چپ دست هندی، 183 توسط سوراو گانگولی در مقابل سریلانکا در تاونتون در 26 مه 1999 بود.

همچنین بخوانید – ایشان کیشان: نمی توانم از جایگاه ضربتی ام شکایت کنم زیرا بازیکنان بزرگ زیادی در پست های مختلف حضور دارند.

بالاترین امتیاز ODI توسط یک چپ دست

دویدن

توپ ها

خمیر

برای

در برابر

محل

تاریخ

نتیجه

215

147

کریس گیل

WI

زیم

کانبرا

24 فوریه 2015

برنده شد

210*

156

فخار زمان

پاک

زیم

بولاوایو

20 ژوئیه 2018

برنده شد

210

131

ایشان کیشان

Ind

ممنوع کردن

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

194

146

سعید انور

پاک

Ind

چنای

21 مه 1997

برنده شد

193

155

فخار زمان

پاک

SA

ژوهانسبورگ

4 آوریل 2021

گمشده

1 تعداد ضرباتی که یک قرن دو برابر را به عنوان اولین امتیاز سه رقمی در حرفه ODI خود ثبت کردند. ایشان در ChattogramZAC همچنین از 175 شکست ناپذیر تاریخی Kapil Dev در تونبریج ولز در طول جام جهانی 1983 در 18 ژوئن 1983 پیشی گرفت. اتفاقاً این تنها قرن فعالیت حرفه ای Kapil در ODI بود که 16 سال به طول انجامید.

بالاترین امتیاز در هنگام ثبت نام اولین قرن ODI

دویدن

توپ ها

خمیر

برای

در برابر

محل

تاریخ

نتیجه

210

131

ایشان کیشان

Ind

ممنوع کردن

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

194*

156

چارلز کاونتری

زیم

ممنوع کردن

بولاوایو

16 اوت 2009

گمشده

179

137

جان کمبل

WI

خشم

دوبلین

5 مه 2019

برنده شد

177

134

پل استرلینگ

خشم

می توان

تورنتو

7 سپتامبر 2010

برنده شد

175*

138

Kapil Dev

Ind

زیم

تونبریج ولز

18 ژوئن 1983

برنده شد

9 تعداد دفعاتی که ایشان کیشان برای ثبت اولین دو قرن زندگی حرفه ای خود در ODI نیاز داشت. او اولین بازیکنی است که در حالی که کمتر از 10 اینینگ بازی می کند به این نقطه عطف دست می یابد. پیش از این، فخار زمان پاکستانی 17 اینینگ داشت و اولین دوبل دوران حرفه ای خود را در ODI ثبت کرد. ساچین تندولکار برای نشان دادن ضربه ایشان به رکورد 200 (مقابل آفریقای جنوبی در گوالیور در 24 فوریه 2010) در 431 اینینگ خود رسید.

کمترین اینینگ برای رسیدن به اولین قرن دو در ODI

مسافرخانه ها

خمیر

(رو به دویدن و توپ ها)

برای

در برابر

محل

تاریخ

نتیجه

9

ایشان کیشان

(210 در 131)

Ind

ممنوع کردن

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

17

فخار زمان

(210* در 156)

پاک

زیم

بولاوایو

20 ژوئیه 2018

برنده شد

103

روهیت شارما

(209 در 158)

Ind

اوس

بنگالورو

2 نوامبر 2013

برنده شد

103

مارتین گوپتیل

(237* در 163)

NZ

WI

ولینگتون اس

21 مارس 2015

برنده شد

24 سن ایشان کیشان در طول تقابل دو قرنی او در ChattogramZAC ODI او را به جوانترین جوانی تبدیل می کند که این کار را انجام می دهد. روهیت 26 سال و 186 روز داشت که برای اولین بار در نوامبر 2013 به دو نفره دوشیزه خود رسید. جدول دوم زیر جزئیات جوانترین باتجرها را ارائه می دهد که به هر نقطه عطف ضربه زدن در کریکت ODI دست یافته اند.

جوانترین تا یک قرن دوگانه ODI

سن، روز

خمیر

(رو به دویدن و توپ ها)

برای

در برابر

محل

تاریخ

نتیجه

24 تا 145 روز

ایشان کیشان

(210 در 131)

Ind

ممنوع کردن

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

26-186 روز

روهیت شارما

(209 در 158)

Ind

اوس

بنگالورو

2 نوامبر 2013

برنده شد

27 سال تا 197 روز

روهیت شارما

(264 در 173)

Ind

SL

کلکته

13 نوامبر 2014

برنده شد

28-101 روز

فخار زمان

(210* در 156)

پاک

زیم

بولاوایو

20 ژوئیه 2018

برنده شد

28-172 روز

مارتین گوپتیل

(237* در 163)

NZ

WI

ولینگتون اس

21 مارس 2015

برنده شد

جوانترین برای رسیدن به این نقاط عطف در مسابقه ODI

اسهسته

سن، روز

خمیر

(رو به دویدن و توپ ها)

برای

در برابر

محل

تاریخ

نتیجه

50

15 تا 340 روز

کوشال ملا

(50 در 51)

نپ

ایالات متحده آمریکا

کیریتی پور

8 فوریه 2020

برنده شد

100

16y-217d

شهید افریدی

(102 در 40)

پاک

SL

ورزشگاه نایروبی

4 اکتبر 1996

برنده شد

150

20-4 روز

پل استرلینگ

(177 در 134)

خشم

می توان

تورنتو

7 سپتامبر 2010

برنده شد

200

24 تا 145 روز

ایشان کیشان

(210 در 131)

Ind

ممنوع کردن

ChattogramZAC

10 دسامبر 2022

برنده شد

250

27 سال تا 197 روز

روهیت شارما

(264 در 173)

Ind

SL

کلکته

13 نوامبر 2014

برنده شد

تمامی سوابق تا 17 دسامبر 2022 صحیح و به روز شده است

طوفان بت
toofanbet

[ad_2]

سایت طوفان بت : سان فرانسیسکو 49ers QB جیمی گاروپولو در پایان فصل از آسیب دیدگی پا رنج می برد – دکتر مت پروونچر پیش بینی خود را ارائه می دهد

San Francisco 49ers QB Jimmy Garoppolo suffers season ending foot injury — Dr. Matt Provencher gives his prognosis

[ad_1]
سایت طوفان بت
سایت toofan bet


دکتر مت پروونچر به شکستن پایش توسط جیمی گاروپولو در مقابل دلفین‌های میامی توسط سان فرانسیسکو 49ers واکنش نشان می‌دهد و جدول زمانی برای بازگشت او ارائه می‌کند.
طوفان بت
toofanbet

[ad_2]